ΒΛΕΠΕΙΣ ΓΕΡΟ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ

Στο κλασικό και πάντα επίκαιρο βιβλίο του Νίκου Δήμου με τίτλο «Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας» αναφέρεται, εκτός των άλλων, πως «τα μόνα επικίνδυνα κατεστημένα στην Ελλάδα είναι η γεροντοκρατία, η γραφειοκρατία και η μητριαρχία». 

Πρόσφατα, ένας φίλος μου θύμισε με ευθυμία ότι τον Μάρτιο του 2014 η παρέα των ηλίθιων ακροδεξιών με τα αστεία ονόματα, που κυβερνούσε πριν τον άρχοντα της κωλοτούμπας και ηγέτη του σημερινού ΠΑΣΟΚισμού Τσίπρα, διόρισε σαν πρόεδρο του Οργανισμού Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ), τον πρώην βουλευτή της ΝΔ, και συνταξιούχο Κωνσταντίνο Ζαχαράκη, ο οποίος γεννήθηκε το 1937!

Αυτή η χώρα είναι πραγματικά από άλλο ανέκδοτο. Απλά σκέψου το φίλε αναγνώστη: Την ίδια ώρα που η ανεργία στους νέους κάτω των 25 ετών είναι περίπου 60%, την ίδια ώρα που οι πολιτικοί μιλάνε για ανάπτυξη, την ίδια ώρα που γίνεται λόγος για αλλαγή σελίδας, την ίδια ώρα που που ακόμα και οι τυφλοί είδαν ότι οι παλαιότερες γενιές τα σκάτωσαν μεγαλοπρεπώς σε όλα τα επίπεδα, διορίστηκε στο ελληνικό δημόσιο το 2014 ένα γεροσάψαλο 77 χρονών!

Είναι πασίγνωστο οτι η ελληνική κοινωνία είναι γεμάτη ταμπού και προκαταλήψεις, όσο και αν μερικοί πιστεύουν ότι ζούμε σε ένα σύγχρονο και νεανικό τόπο. Είναι μία βαθύτατα συντηρητική κοινωνία, με παλαιολιθικούς νόμους, ακατανόητες απαγορεύσεις, υπεργεμάτες φυλακές και απόλυτα συνδεδεμένη με τις επιθυμίες του παπαδαριού και της εκκλησίας. Η ελληνική κοινωνία αποφεύγει συστηματικά τις αλλαγές. Φοβάται το νέο και το διαφορετικό, ή μάλλον τρέμει μόνο και μόνο στην ιδέα ότι κάτι καινούριο θα έρθει στα πράγματα.

Οι πιο γνωστοί επιχειρηματίες είναι γέροι, ένα μεγάλο ποσοστό πολιτικών είναι γέροι (και όσοι είναι νέοι ηλικιακά έχουν αφόρητα γερασμένες ιδέες) και η γεροντοκρατία συνεχίζει να βασιλεύει. Οι νέοι δεν ξέρουν, επομένως τα ίδια πρόσωπα ανακυκλώνονται στις ίδιες θέσεις. Μόνο στην Ελλάδα ένας άνθρωπος είναι "πιτσιρικάς" μέχρι να φτάσει τα 40. Μόνο στην Ελλάδα ένας ποδοσφαιριστής είναι "ταλέντο" στα 25 του χρόνια. Μόνο στην Ελλάδα μία γυναίκα αντιμετωπίζεται σαν "κοριτσάκι" μέχρι να πιάσει τα 30. Μόνο στην Ελλάδα ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας εξακολουθεί να παραμένει ένα απαγορευμένο θέμα το 2015. 

Ο κύκλος των γενεών είναι κάτι φυσιολογικό για αυτό και εμφανίζεται παντού: Από τα θαλάσσια φύκια και τις παπαρούνες μέχρι τις γάτες και τους ελέφαντες. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους αξίζουν σεβασμό, στήριξη, φροντίδα και ιατρική περίθαλψη. Δεν μπορούν όμως «να κινήσουν τον τροχό» και να ορμήξουν στο μέλλον γιατί ακόμα και αν λειτουργεί το μυαλό, το σώμα αδυνατεί να ακολουθήσει. Απλά πράγματα.

Βέβαια, η καθεμία και ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του, οπότε μας αξίζει και με το παραπάνω αυτή η κατάσταση. Κακλαμάνη θέλεις μέσα στη Βουλή; Κακλαμάνη θα έχεις. Μητσοτάκη θέλεις να χαράζει την αυριανή πορεία της χώρας; Μητσοτάκη θα έχεις. Λεβέντη θέλεις για ένα νέο, αποδοτικό και ευέλικτο ελληνικό δημόσιο; Λεβέντη θα έχεις. Τους νέους να μεταναστεύουν και τους γέρους να διοικούν θέλεις; Αυτά θα έχεις, γιατί αυτά θέλεις..