as

as

Friday, October 21, 2016

ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ



Η Ελλάδα ήταν τελειωμένη υπόθεση από το 2010. Στα τέλη Απριλίου του 2010 έτυχε να ήμουν στο Βερολίνο για μία εβδομάδα και δεν υπήρχε μέρα που να μην δω τον Παρθενώνα ή κάποιο αρχαίο ελληνικό άγαλμα να ζητιανεύει για λεφτά στα πρωτοσέλιδα των γερμανικών εφημερίδων. Ήταν η περίοδος που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε την προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ με φόντο τις βαρκούλες του Καστελόριζου.

Δεν ξέρω γερμανικά και έτσι από περιέργεια ρώτησα ένα άτομο που έτυχε να περπατάει πίσω μου τι γράφουν οι εφημερίδες. Θυμάμαι την απάντησή του: “It seems they will give you money again”. Αργότερα, τον είδα και πάλι σε μία κατάληψη στο Kreuzberg, ήταν Ιταλός και μιλήσαμε αρκετά για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Το πρώτο μνημόνιο τελείωσε και μετά ήρθε το δεύτερο μνημόνιο. Αυτό διαφημίστηκε σαν μία βελτιωμένη εκδοχή του πρώτου που θα διόρθωνε την κατάσταση και θα οδηγούσε τη χώρα στο σωστό δρόμο. Νέα μέτρα, νέοι εφαρμοστικοί νόμοι και μια κυβερνητική αφήγηση που επιμένει να μιλάει για επιτυχίες που κανένας κοινός θνητός δεν μπορεί να καταλάβει. Είναι επιτυχία να κόβονται δέκα απανωτές φορές οι συντάξεις; Μήπως πρέπει να γιορτάζουμε για τις εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που έφυγαν στο εξωτερικό για να βρουν μία δουλειά με ικανοποιητικές απολαβές και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας;

Το ένα εκατομμύριο ανέργων δείχνει ότι πάμε καλά ή το κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων; Η φτώχεια και η ανέχεια είναι τα θετικά στοιχεία του μνημονιακού success story; Μετά από λίγο ήρθε η “αριστερή” ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με την ελπίδα όμως ήρθε και το τρίτο μνημόνιο, πιθανότατα το πιο σκληρό όλων μέχρι το επόμενο. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν όμως. Το κείμενο μου δεν θέλει να μείνει στο παρελθόν, θέλει να ασχοληθεί με το μέλλον και με τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Κατά πάσα πιθανότητα οι καιρικές συνθήκες της χώρας θα εξακολουθήσουν να είναι ιδανικές για καφέ και φαγητό έξω. Η λογική λέει ότι τα ελληνικά νησιά θα συνεχίσουν να προσελκύουν εκατομμύρια τουρίστες που θέλουν να απολαύσουν τις δαντελωτές ακτές και την υπέροχη ελληνική κουζίνα. Είναι πιθανό ότι η χρησιμοποίηση του ίντερνετ και η ενεργοποίηση των νεότερων γενιών θα βελτιώσουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες τουρισμού. Μπορεί σε κάποια φάση να ασχοληθεί μαζικά ο κόσμος με τη γεωργία και τη συστηματική καλλιέργεια της γης. Όμορφα. Το βασικό ερώτημα παραμένει:

Ποιο είναι το μέλλον της ελληνικής οικονομίας; Αν ανοίξουν άλλες εκατό χιλιάδες καφετέριες, εκατό χιλιάδες συνεργατικά καφενεία και μπαράκια βασισμένα στο μοντέλο κολεκτίβας και εκατό χιλιάδες σουβλατζίδικα θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο; Αν επιμείνουμε στο τσάκισμα του ΕΣΠΑ με τον πατροπαράδοτο ελληνικό τρόπο θα έρθει η ανάπτυξη; Αν συνεχίσουν να έρχονται οι τουρίστες στην Ελλάδα, την ίδια ώρα που οι Έλληνες δεν μπορούν να κάνουν διακοπές στη χώρα τους θα μιλάμε για θρίαμβο;

Ο καλύτερος τρόπος για να περιγράψεις την πραγματικότητα είναι να βασιστείς στα υπάρχοντα στοιχεία και στον τρόπο που λειτουργεί η φύση. Βασισμένος σε αυτά, μπορείς να κάνεις κάποιες εκτιμήσεις για το άμεσο μέλλον, μακριά από πληρωμένες πένες και φωνές που προέρχονται από εμετικά κομματόσκυλα. Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία, παρά την απίστευτη συρρίκνωση της, δεν μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον για αρκετούς λόγους.

 Ο πρώτος λόγος είναι ότι συνεχίζει να παριστάνει μία κανονική οικονομία που δεν έχει χρεοκοπήσει. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι τα επόμενα δέκα χρόνια και ειδικά το 2019, το ελληνικό δημόσιο πρέπει να πληρώσει πολλά λεφτά για τις δόσεις των δανείων (πχ 2017: 9,6 δις, 2018: 4,6 δις, 2019: 13,6 δις, 2020: 5 δις, 2021: 5,1 δις, 2022: 6,9 δις, 2023: 9,2 δις, 2024: 8,9 δις, 2025: 7,4 δις, 2026: 8 δις, 2027: 8 δις)

Ο τρίτος λόγος είναι ότι τα επόμενα 10-15 χρόνια θα φύγουν από τη ζωή οι γενιές που παίρνουν συντάξεις των χιλίων ευρώ (και συντηρούν παιδιά και εγγόνια) και θα έρθουν στην επιφάνεια οι συντάξεις των πεντακοσίων ευρώ. Ο τέταρτος λόγος είναι ότι ότι δεν γίνεται καμία απολύτως κίνηση αναθέρμανσης της νεκρής ελληνικής αγοράς. Η Ελλάδα είναι μία μικρή χώρα με 10-11 εκατομμύρια κατοίκους. Η ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας είναι η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και τα μαγαζιά που απασχολούν μέχρι 4-5 εργαζόμενους.

Ακόμα και αν μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια έρχεται κάθε χρόνο μία τεράστια εταιρεία να επενδύσει στην Ελλάδα, όσο παραμένει νεκρή η εσωτερική αγορά, τότε η οικονομία θα έχει τα χάλια της. Η τρομακτική απουσία της ζήτησης θα συνεχίσει να αποθαρρύνει κάθε τολμηρό άτομο που θέλει να πουλήσει ένα προϊόν ή μία υπηρεσία μέσα στην ελληνική επικράτεια.

Είμαι της άποψης που λέει ότι αν θέλεις να μάθεις τι γίνεται στο ελληνικό προτεκτοράτο, πρέπει να αγνοείς τους αστείους ντόπιους πολιτικούς και να δίνεις σημασία στους πραγματικούς ιδιοκτήτες της χώρας (ΕΕ δηλαδή Γερμανία, ΕΚΤ, ΔΝΤ). Οι φωνές που μιλάνε ανοιχτά για τέταρτο μνημόνιο (!) άρχισαν ήδη να ακούγονται. “Το 2018 η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές και γι’ αυτό θα υπάρξει ένα τέταρτο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το υιοθετώ” είπε πρόσφατα ο Ούγγρος οικονομολόγος του Ινστιτούτου Bruegel, Ζολτ Ντάρβας.

Την ίδια ώρα, οι Αμερικάνοι που παραδοσιακά ελέγχουν το ΔΝΤ βαρέθηκαν να παριστάνουν τους μαλάκες που βάζουν ζάχαρη στα σκατά για να τα παρουσιάσουν σαν λουκουμάδες. Ναι μεν ζητάνε ελάφρυνση του χρέους και αναθεώρηση των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα προς τα κάτω, αλλά ταυτόχρονα απαιτούν ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, περικοπές συντάξεων και μείωση στο αφορολόγητο.

Μετά το τρίτο μνημόνιο θα έρθει το τέταρτο μνημόνιο. Αυτός που θα τα εφαρμόσει μου είναι τελείως αδιάφορος. Μετά μπορεί να έρθει και το πέμπτο. Συμπέρασμα; Όσο η ελπίδα του ελληνικού λαού είναι ένα πιο ήπιο επόμενο μνημόνιο που θα υποθηκεύει τη χώρα για τα επόμενα εκατό χρόνια, τότε δυσκολεύομαι να βρω κάτι χειροπιαστό που θα μπορέσει να αναστήσει τη νεκρή ελληνική οικονομία.

(Αναδημοσίευση από το hitandrun.gr)

No comments:

Post a Comment