as

as

Saturday, August 5, 2017

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ


Η προηγούμενη εβδομάδα είχε μόνο ένα θέμα για τον πλανήτη του ποδοσφαίρου και τους απανταχού πιστούς του. Αυτό το θέμα απασχόλησε πολλούς και για πολύ γιατί σου δίνει την εντύπωση ότι είναι κάτι σαν τέλος εποχής για το άθλημα που εξιτάρει τις μάζες όσο κανένα άλλο. Μιλάω για τη μετακίνηση του Βραζιλιάνου Νεϊμάρ από τη Μπαρσελόνα στην Παρί Σεν-Ζερμέν.

Πάει καιρός, δεκαετίες ολόκληρες, από τότε που οι ποδοσφαιρόφιλοι ένιωσαν στο πετσί τους ότι ο βασιλιάς των αθλημάτων έχει μετατραπεί από ένα λαϊκό σπορ σε business εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ευρώ/δολαρίων/ότι νόμισμα θέλετε ανάμεσα σε εταιρείες κολοσσούς, ζάπλουτους εμίρηδες, Ρώσους και Κινέζους ολιγάρχες, μάνατζερ ποδοσφαιριστών, παραγόντες της FIFA και της UEFA και πασίγνωστες ομάδες με φανατικούς οπαδούς. 

Δεν είναι μόνο τα αστρονομικά ποσά που ξοδεύονται σε μεταγραφές και οι αδιανόητα υψηλές αμοιβές των ποδοσφαιριστών που έφτασαν σε διαστημικό επίπεδο και διογκώνουν τις τρομακτικές οικονομικές ανισότητες που μαστίζουν τη σημερινή πραγματικότητα. Δεν είναι τα αμύθητα χρήματα που δίνονται για τα τηλεοπτικά δικαιώματα και η επιβλητική εισβολή του στοιχήματος που αφαίρεσε κάθε ίχνος αθωότητας από τις 4 γραμμές του γηπέδου. Ούτε η μπόχα της καμουφλαρισμένης διαπλοκής που έχει σκεπάσει τα πάντα και τα οικονομικά σκάνδαλα που εξηγούν πανεύκολα τις ακατανόητες αποφάσεις ανέκδοτα τύπου "διοργάνωση του Μουντιάλ 2022 από το Κατάρ".

Τα παιδιά στην κερκίδα δεν πέφτουν από τα σύννεφα. Τα golden boys και οι ορκισμένοι κοκαρισμένοι τεχνοκράτες που θα πουλούσαν ευχαρίστως και τη μάνα τους τυλιγμένη σε συσκευασία δώρου κάνουν κουμάντο εδώ και χρόνια στο ποδόσφαιρο. Άτομα σαν τον Ελβετό Γιόζεφ Μπλάτερ, που δεν έχουν κλωτσήσει μπάλα στη ζωή τους, έφτασαν στο σημείο να γίνουν πρόεδροι της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Πώς ένας άνθρωπος που έχει τόση σχέση με το ποδόσφαιρο όση ο Σημίτης με τη διασκέδαση έκατσε στην χρυσή καρέκλα του θρόνου για 17 συνεχόμενα έτη; Παρά τις δεκάδες κατηγορίες, τα άρθρα και τα βιβλία που γράφτηκαν για σκάνδαλα περί χρηματισμού, εκλογικών εκβιασμών, ύποπτων χρυσοφόρων συμβολαίων και σχέσεων με τον τραπεζικό υπόκοσμο;

Υπάρχει απάντηση. Λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Νότιο Αφρική ο Μπλάτερ ανακοίνωνε ότι το πλεόνασμα του 2009 ήταν 196 εκ. δολάρια και τα συνολικά έσοδα της Ομοσπονδίας ήταν 1.06 δις δολάρια. Και εκεί που νομίζαμε ότι δεν υπάρχουν χειρότερα έρχεται το Κατάρ και κάνει το παραπάνω βήμα. Πληρώνει 222 εκ δολάρια με την ίδια άνεση που εμείς οι κοινοί θνητοί πληρώνουμε 2-3 ευρώ για τον καφέ μας και δηλώνει σε κάθε ενδιαφερόμενο ότι καμία ρήτρα δεν είναι απλησίαστη. Σα να μας λέει, άμα θέλετε σας δίνω και 30 εκ για τα έξοδα των καλοκαιρινών διακοπών. Κάπως έτσι, ακόμα και ομαδάρες τύπου Μπαρσελόνα δεν μπορούν να κοιμούνται ήσυχες τα βράδια.

Ταυτόχρονα, ξετινάζει μονομιάς το περιβόητο Financial Fair Play της UEFA, το σύστημα που έφερε ο "εξυγιαντής" Πλατινί για να σώσει ότι μπορεί να σωθεί από την χαμένη αξιοπιστία του ποδοσφαίρου. Οι λογιστικές αλχημείες που διέλυσαν ολόκληρες χώρες και έφεραν στη μόδα τις πολιτικές ακραίας λιτότητας τώρα ήρθαν και στο ποδόσφαιρο. Όχι από την πίσω πόρτα σαν κλέφτες, αλλά σαν επίσημοι επισκέπτες. Ο Νεϊμάρ θα πάρει τα λεφτά που χρειάζονται από το Κατάρ για να διαφημίσει το Μουντιάλ 2022, θα φανεί ότι πλήρωσε ο ίδιος, νομιμότατα, τη ρήτρα στη Μπαρσελόνα και ο εμίρης της Παρί Σεν-Ζερμέν δεν θα έχει να απολογηθεί σε κανένα.

222 εκ. Την ώρα που το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης του Ιουλίου, το επίδομα που περιμένουν 246.529 δικαιούχοι στην Ελλάδα για να καλύψουν κάποιες από τις βασικές τους ανάγκες κόστισε 55.661.196,69 ευρώ, δηλαδή περίπου το 1/4 της ρήτρας ενός πολύ καλού ποδοσφαιριστή. 222 εκ. Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ξεπούλησε τους ελληνικούς σιδηρόδρομους σε μία ιταλική εταιρία για 45 εκ ευρώ. 222 εκ. Νόμιμα, όμορφα και ωραία.

222 εκ. Τόσα λεφτά χρειάστηκε η οριστική κηδεία του αθλήματος που αγαπήθηκε παράφορα από μαύρους, άσπρους, κίτρινους, άθεους, χριστιανούς, μουσουλμάνους και βουδιστές. RIP football, you will always live in our hearts...         






No comments:

Post a Comment