Βλέποντας τους ζάπλουτους να γίνονται πλουσιότεροι και τους φτωχούς να γίνονται φτωχότεροι. Όντας ανήμποροι να αντιδράσουμε απέναντι στην εκτυφλωτική βλακεία που συσπειρώθηκε, έγινε μόδα και δημιούργησε ένα σεβαστό, συμπαγές και εκλογικά υπολογίσιμο σύνολο. Καμαρώνοντας τους ναζί να μπαίνουν στη Βουλή με μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους. Με κόσμο που δεν απαιτούσε βελτίωση της καθημερινότητας, αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας και υγείας, καλύτερους μισθούς, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, ισότητα των φύλων αλλά παραπάνω αστυνομία, πνιγμένους μετανάστες, παραπάνω αστυνομία, αυταρχισμό, παραπάνω αστυνομία, μηδενική ανοχή στο διαφορετικό και παραπάνω αστυνομία. Βάλε και τα χειρόγραφα του Ιησού μέσα, να μην τα ξεχνάω.
Είδαμε τους σοσιαλιστές να διαπομπεύουν οροθετικές γυναίκες για να σώσουν την “αγία” ελληνική οικογένεια χωρίς ίχνος ντροπής. Απολαύσαμε στα έδρανα της Βουλής έναν τραπεζίτη μη εκλεγμένο πρωθυπουργό, το κοινοβουλευτικό έργο μετατράπηκε σε κακοπαιγμένο θέατρο, οι νόμοι έγιναν κουρελόχαρτα, μας βομβάρδισαν με χιλιάδες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και έκτακτα διατάγματα. Είδαμε τους φιλελέ, αυτούς που πιστεύουν στην παντοδυναμία της ελεύθερης αγοράς που θα ρυθμίσει τα πάντα με αρμονία, να παρακαλάνε να διοριστούν απο το κράτος. Σήμερα που μιλάμε, με συντηρητικές εκτιμήσεις, έχει βολευτεί κάπου με κρατικά λεφτά το 99% των Ελλήνων φιλελέδων. Θαυμάσαμε τους Έλληνες «Μένουμε Ευρώπη» που το μόνο που θέλουν από την Ευρώπη είναι το ΕΣΠΑ. Δεν έχουν ιδέα από διαφωτισμό και τέτοια. Αν βρεθούν στο Λονδίνο δεν ξέρουν να περπατήσουν από το Holborn στο Picadilly Circus, αν τους αφήσεις στο Παρίσι μπροστά στην Βαστίλη και τους πεις ακολουθήστε την όχθη του Σηκουάνα και θα βγείτε στην Παναγία των Παρισίων θα χαθούν στο πεντάλεπτο. Είδαμε τους αριστερούς να υπογράφουν τα μνημόνια που θα ξέσκιζαν με ένα νόμο και ένα άρθρο. Είδαμε και ένα τμήμα της αναρχίας να καθιερώνει ετσιθελικά τα ανέξοδα και θεαματικά παρασκευοσαββατιάτικα μπάχαλα με τους μπάτσους, δηλαδή αυτά που δεν είχαν ποτέ καμία προοπτική επέκτασης πέρα από 3-4 δρόμους, στο Πολυτεχνείο γιατί “είχε ανέβει το επίπεδο της σύγκρουσης”.
Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο σήμερα. Σε αυτό το πολίτευμα που εξακολουθεί να ονομάζεται αστική δημοκρατία αλλά φλερτάρει πολύ το άτιμο με την επταετή περίοδο της χούντας. Και βλέπουμε το αποτέλεσμα. Απομονωμένοι όλοι μας στον ψηφιακό παράδεισο και εθισμένοι όσο ποτέ στ+ην ιντερνετική πρέζα. Παρακολουθούμε live την εξουσία να μετατοπίζεται προς τα ακροδεξιά και να έχει μεταμορφωθεί σε μαφία που θέλει να καθαρίσει τον πολιτικό της αντίπαλο. Το κράτος και η οικογένεια που κατέχει όλα τα πόστα αρνείται να εφαρμόσει ένα φωτογραφικό και πρόσφατο νόμο του κράτους! Τα κυρίαρχα και υπερεξαγορασμένα ΜΜΕ διασφαλίζουν ότι καμία είδηση που μπορεί να κάνει ζημιά στην εικόνα του βασιλιά δεν μπορεί να διοχετευθεί στο θλιβερό κατασκεύασμα της κοινής γνώμης. Το μόνο που έχει σημασία είναι η επικοινωνία. Όσο για την ουσία; Φτάσαμε να έχουμε απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 6 το απόγευμα, να χρειαζόμαστε ειδική βεβαίωση για να βγούμε έξω από το σπίτι και να προσλαμβάνονται μπάτσοι αντί για γιατρούς. Στην εποχή των τεράτων, παρουσιάζεται σαν υπεύθυνος πολιτικός ένας σχιζοφρενής τηλεπωλητής νανογιλέκων που μιλάει ιδρωμένος για την κυρά Δέσποινα και σαν τιμητής της δημοκρατίας ένας δηλωμένος χουντικός και πρώην επικεφαλής της ΕΠΕΝ του δικτάτορα Παπαδόπουλου.
Σε μία από τις πορείες που έγιναν πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, πίσω από τον κόσμο ήταν μερικές δεκάδες μηχανές της αστυνομίας και πιο πίσω ήταν συνεργεία του Δήμου που σκουπίζανε τα τρικάκια που πετούσαν οι διαδηλωτές. Για να μην προλάβουν να διαβάσουν τι γράφουν τα τρικάκια 200-300 περαστικοί, μέχρι να έρθουν τα συνεργεία του Δήμου στην προκαθορισμένη ώρα της καθαριότητας. Τόση Δημοκρατία. Από χτες το απόγευμα έχει «πέσει» από το ευλογημένο φουμπού η σελίδα του γιου του απεργού πείνας. Ομολογώ ότι η τελευταία του ανάρτηση ήταν τρομερά επικίνδυνη και προκλητική: Ένα αποχαιρετιστήριο στον πατέρα του. Έχει πέσει και η σελίδα που ζητούσε να μεταφερθεί ο απεργός πείνας στην υπόγεια πτέρυγα των φυλακών μαζί με όλο το υλικό της. Αύριο ή μεθαύριο μπορεί να πέσει και η δική μου σελίδα, έχω λάβει ήδη προειδοποιήσεις στο παρελθόν. Με λίγα λόγια φίλε αναγνώστη, οι μέρες της ελεύθερης έκφρασης στα κοινωνικά δίκτυα τελειώνουν. Όχι γενικά και αόριστα. Ειδικά και συγκεκριμένα. Το τοπίο γίνεται όλο και πιο ελεγχόμενο, όλο και πιο μονοθεματικό, όλο και πιο άρρωστο. Αν συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς, σύντομα θα βλέπουμε μόνο μωράκια, γατάκια, σκυλάκια, ταξιδάκια, ρουχαλάκια, ψεύτικα χαμογελάκια, καφέδες και φαγητά εδώ μέσα. Κάθε κείμενο με πολιτικό/κοινωνικό μήνυμα θα απαγορεύεται γιατί προκαλεί κάποιον και κάτι. Αυτός που σκέπτεται προκαλεί και ενοχλεί τη μάζα που δεν σκέφτεται. Τόση Δημοκρατία.
Και τι γίνεται στον πραγματικό κόσμο; Άστο καλύτερα. Πονεμένη ιστορία. Εκεί απέμειναν 100-200 άνθρωποι στην Αθήνα, τώρα που πέφτει ξύλο με τη σέσουλα και δεν προσφέρεται η εποχή για επιδείξεις με ανούσιο θέαμα. Συνολικά υπολογίζω λίγες δεκάδες χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα, πολλοί και πολλές εκ των οποίων είναι 35+, να παλεύουν με χακί ΥΜΕΤ, μπλε ΜΑΤ, ομάδες Δράση, ασφαλίτες, ζητάδες, ρουφιάνους, ολιγάρχες, πληρωμένους δημοσιογράφους, επαγγελματίες επικοινωνιολόγους, αμερικάνικες πρεσβείες και θεούς και δαίμονες για να διασώσουν ότι απέμεινε όρθιο σε αυτόν τον τόπο. Μαζί με μερικούς νομικούς, πανεπιστημιακούς, γιατρούς, καλλιτέχνες και κατόχους του σπάνιου εργαλείου της κριτικής σκέψης. Οι υπόλοιποι δεν ασχολούνται με τίποτα, είναι πλήρως αποχαυνωμένοι. Κάποιοι μάλιστα δεν σταματάνε να ζητούν επιπλέον αίμα ακόμη και με αστείες προφάσεις Ναι αλλά “τα λέτε για αυτόν και όχι για τους άλλους”. Ποιοι είναι οι άλλοι; Μα καλά, έχουμε και άλλους απεργούς πείνας στην Ελλάδα; Υπάρχουν κρατούμενοι που διεκδικούν να εφαρμοστεί ένας υπαρκτός νόμος του κράτους και δεν το ξέρουμε;
Τα ηγετικά μέλη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής εργάζονται μέσα στη φυλακή για να μειωθεί η ποινή που θα εκτίσουν και αυτό δεν έγινε καν είδηση γιατί απλούστατα είναι δικαίωμά τους, όπως και όλων των κρατουμένων. Κάνουν εκπομπές στο διαδίκτυο και έχουν προφίλ στα social media. Για ποιους να μιλήσουμε; Κάθε μέρα που περνάει εκατοντάδες άνθρωποι που έχουν καταδικαστεί για δολοφονίες, βιασμούς και κλοπές παίρνουν άδειες ή μετάγονται σε αγροτικές φυλακές, αν πληρούν τις προϋποθέσεις, γιατί έτσι πρέπει να γίνεται. Είδηση δεν είναι ο σκύλος που δαγκώνει άνθρωπο, είναι ο άνθρωπος που δαγκώνει σκύλο. Στην προκειμένη περίπτωση, είδηση είναι ότι το κράτος δεν εφαρμόζει το νόμο που ψήφισε. Για όσους επιμένουν να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, τα λόγια του Φ. Ντοστογιέφσκι είναι διαχρονικά: «Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων της». Σε κάθε μεριά του πλανήτη που δεν επιτρέπεται η θανατική ποινή, οι νόμοι είναι ξεκάθαροι: Οι πράξεις που έχεις κάνει εκτός φυλακής δεν μπορούν να προκαλέσουν τίποτα άλλο πέρα από τη στέρηση της ελευθερίας σου. Ας ψήφιζε η κυβέρνηση των αρίστων ένα νόμο με διαφορετική διατύπωση, δικό τους θέμα είναι και δικό τους πρόβλημα.
Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα χρειαστεί να προσπαθήσει πολύ για να δει πότε χάθηκε κάθε ίχνος ελπίδας για αυτή τη χώρα. Η μπόχα που μας πνίγει όλους εδώ και χρόνια θα γίνει απάλευτη αν υπάρξει ΚΑΙ νεκρός απεργός πείνας στην ελληνική επικράτεια. Το θέμα θα πάρει παγκόσμιες διαστάσεις και θα μνημονεύεται για δεκαετίες. Θα είναι η οριστική μετάβαση του ελληνικού κράτους στην επόμενη, πολύ πιο αυταρχική και επικίνδυνη, πίστα. Μία πίστα που θα μοιάζει στο μοντέλο Ερντογάν και θα έχει απομακρυνθεί τελείως από την Ευρώπη. Κατανοητή η αυτοδικία όταν έχει να κάνει με πρόσωπα, όχι όταν παίρνει εξουσιαστική μορφή. Θα είναι η θεσμική επιβράβευση της «άποψης» που θέλει να βιάζεται ο βιαστής, να σκοτώνεται ο δολοφόνος, να βομβαρδίζεται η οικογένεια του βομβιστή αυτοκτονίας. Θα είναι το σημείο χωρίς επιστροφή και το ξέρουν όλοι.
ΥΓ: Πού να χάθηκε αυτός ο σούπερ επικοινωνιακός υπουργός Προστασίας του Πολίτη; Επιλέγει το σκοτάδι της ενοχής μέχρι να διεκπεραιώσει οριστικά το έργο του.
Είδαμε τους σοσιαλιστές να διαπομπεύουν οροθετικές γυναίκες για να σώσουν την “αγία” ελληνική οικογένεια χωρίς ίχνος ντροπής. Απολαύσαμε στα έδρανα της Βουλής έναν τραπεζίτη μη εκλεγμένο πρωθυπουργό, το κοινοβουλευτικό έργο μετατράπηκε σε κακοπαιγμένο θέατρο, οι νόμοι έγιναν κουρελόχαρτα, μας βομβάρδισαν με χιλιάδες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και έκτακτα διατάγματα. Είδαμε τους φιλελέ, αυτούς που πιστεύουν στην παντοδυναμία της ελεύθερης αγοράς που θα ρυθμίσει τα πάντα με αρμονία, να παρακαλάνε να διοριστούν απο το κράτος. Σήμερα που μιλάμε, με συντηρητικές εκτιμήσεις, έχει βολευτεί κάπου με κρατικά λεφτά το 99% των Ελλήνων φιλελέδων. Θαυμάσαμε τους Έλληνες «Μένουμε Ευρώπη» που το μόνο που θέλουν από την Ευρώπη είναι το ΕΣΠΑ. Δεν έχουν ιδέα από διαφωτισμό και τέτοια. Αν βρεθούν στο Λονδίνο δεν ξέρουν να περπατήσουν από το Holborn στο Picadilly Circus, αν τους αφήσεις στο Παρίσι μπροστά στην Βαστίλη και τους πεις ακολουθήστε την όχθη του Σηκουάνα και θα βγείτε στην Παναγία των Παρισίων θα χαθούν στο πεντάλεπτο. Είδαμε τους αριστερούς να υπογράφουν τα μνημόνια που θα ξέσκιζαν με ένα νόμο και ένα άρθρο. Είδαμε και ένα τμήμα της αναρχίας να καθιερώνει ετσιθελικά τα ανέξοδα και θεαματικά παρασκευοσαββατιάτικα μπάχαλα με τους μπάτσους, δηλαδή αυτά που δεν είχαν ποτέ καμία προοπτική επέκτασης πέρα από 3-4 δρόμους, στο Πολυτεχνείο γιατί “είχε ανέβει το επίπεδο της σύγκρουσης”.
Και κάπως έτσι, φτάσαμε στο σήμερα. Σε αυτό το πολίτευμα που εξακολουθεί να ονομάζεται αστική δημοκρατία αλλά φλερτάρει πολύ το άτιμο με την επταετή περίοδο της χούντας. Και βλέπουμε το αποτέλεσμα. Απομονωμένοι όλοι μας στον ψηφιακό παράδεισο και εθισμένοι όσο ποτέ στ+ην ιντερνετική πρέζα. Παρακολουθούμε live την εξουσία να μετατοπίζεται προς τα ακροδεξιά και να έχει μεταμορφωθεί σε μαφία που θέλει να καθαρίσει τον πολιτικό της αντίπαλο. Το κράτος και η οικογένεια που κατέχει όλα τα πόστα αρνείται να εφαρμόσει ένα φωτογραφικό και πρόσφατο νόμο του κράτους! Τα κυρίαρχα και υπερεξαγορασμένα ΜΜΕ διασφαλίζουν ότι καμία είδηση που μπορεί να κάνει ζημιά στην εικόνα του βασιλιά δεν μπορεί να διοχετευθεί στο θλιβερό κατασκεύασμα της κοινής γνώμης. Το μόνο που έχει σημασία είναι η επικοινωνία. Όσο για την ουσία; Φτάσαμε να έχουμε απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 6 το απόγευμα, να χρειαζόμαστε ειδική βεβαίωση για να βγούμε έξω από το σπίτι και να προσλαμβάνονται μπάτσοι αντί για γιατρούς. Στην εποχή των τεράτων, παρουσιάζεται σαν υπεύθυνος πολιτικός ένας σχιζοφρενής τηλεπωλητής νανογιλέκων που μιλάει ιδρωμένος για την κυρά Δέσποινα και σαν τιμητής της δημοκρατίας ένας δηλωμένος χουντικός και πρώην επικεφαλής της ΕΠΕΝ του δικτάτορα Παπαδόπουλου.
Σε μία από τις πορείες που έγιναν πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, πίσω από τον κόσμο ήταν μερικές δεκάδες μηχανές της αστυνομίας και πιο πίσω ήταν συνεργεία του Δήμου που σκουπίζανε τα τρικάκια που πετούσαν οι διαδηλωτές. Για να μην προλάβουν να διαβάσουν τι γράφουν τα τρικάκια 200-300 περαστικοί, μέχρι να έρθουν τα συνεργεία του Δήμου στην προκαθορισμένη ώρα της καθαριότητας. Τόση Δημοκρατία. Από χτες το απόγευμα έχει «πέσει» από το ευλογημένο φουμπού η σελίδα του γιου του απεργού πείνας. Ομολογώ ότι η τελευταία του ανάρτηση ήταν τρομερά επικίνδυνη και προκλητική: Ένα αποχαιρετιστήριο στον πατέρα του. Έχει πέσει και η σελίδα που ζητούσε να μεταφερθεί ο απεργός πείνας στην υπόγεια πτέρυγα των φυλακών μαζί με όλο το υλικό της. Αύριο ή μεθαύριο μπορεί να πέσει και η δική μου σελίδα, έχω λάβει ήδη προειδοποιήσεις στο παρελθόν. Με λίγα λόγια φίλε αναγνώστη, οι μέρες της ελεύθερης έκφρασης στα κοινωνικά δίκτυα τελειώνουν. Όχι γενικά και αόριστα. Ειδικά και συγκεκριμένα. Το τοπίο γίνεται όλο και πιο ελεγχόμενο, όλο και πιο μονοθεματικό, όλο και πιο άρρωστο. Αν συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς, σύντομα θα βλέπουμε μόνο μωράκια, γατάκια, σκυλάκια, ταξιδάκια, ρουχαλάκια, ψεύτικα χαμογελάκια, καφέδες και φαγητά εδώ μέσα. Κάθε κείμενο με πολιτικό/κοινωνικό μήνυμα θα απαγορεύεται γιατί προκαλεί κάποιον και κάτι. Αυτός που σκέπτεται προκαλεί και ενοχλεί τη μάζα που δεν σκέφτεται. Τόση Δημοκρατία.
Και τι γίνεται στον πραγματικό κόσμο; Άστο καλύτερα. Πονεμένη ιστορία. Εκεί απέμειναν 100-200 άνθρωποι στην Αθήνα, τώρα που πέφτει ξύλο με τη σέσουλα και δεν προσφέρεται η εποχή για επιδείξεις με ανούσιο θέαμα. Συνολικά υπολογίζω λίγες δεκάδες χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα, πολλοί και πολλές εκ των οποίων είναι 35+, να παλεύουν με χακί ΥΜΕΤ, μπλε ΜΑΤ, ομάδες Δράση, ασφαλίτες, ζητάδες, ρουφιάνους, ολιγάρχες, πληρωμένους δημοσιογράφους, επαγγελματίες επικοινωνιολόγους, αμερικάνικες πρεσβείες και θεούς και δαίμονες για να διασώσουν ότι απέμεινε όρθιο σε αυτόν τον τόπο. Μαζί με μερικούς νομικούς, πανεπιστημιακούς, γιατρούς, καλλιτέχνες και κατόχους του σπάνιου εργαλείου της κριτικής σκέψης. Οι υπόλοιποι δεν ασχολούνται με τίποτα, είναι πλήρως αποχαυνωμένοι. Κάποιοι μάλιστα δεν σταματάνε να ζητούν επιπλέον αίμα ακόμη και με αστείες προφάσεις Ναι αλλά “τα λέτε για αυτόν και όχι για τους άλλους”. Ποιοι είναι οι άλλοι; Μα καλά, έχουμε και άλλους απεργούς πείνας στην Ελλάδα; Υπάρχουν κρατούμενοι που διεκδικούν να εφαρμοστεί ένας υπαρκτός νόμος του κράτους και δεν το ξέρουμε;
Τα ηγετικά μέλη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής εργάζονται μέσα στη φυλακή για να μειωθεί η ποινή που θα εκτίσουν και αυτό δεν έγινε καν είδηση γιατί απλούστατα είναι δικαίωμά τους, όπως και όλων των κρατουμένων. Κάνουν εκπομπές στο διαδίκτυο και έχουν προφίλ στα social media. Για ποιους να μιλήσουμε; Κάθε μέρα που περνάει εκατοντάδες άνθρωποι που έχουν καταδικαστεί για δολοφονίες, βιασμούς και κλοπές παίρνουν άδειες ή μετάγονται σε αγροτικές φυλακές, αν πληρούν τις προϋποθέσεις, γιατί έτσι πρέπει να γίνεται. Είδηση δεν είναι ο σκύλος που δαγκώνει άνθρωπο, είναι ο άνθρωπος που δαγκώνει σκύλο. Στην προκειμένη περίπτωση, είδηση είναι ότι το κράτος δεν εφαρμόζει το νόμο που ψήφισε. Για όσους επιμένουν να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, τα λόγια του Φ. Ντοστογιέφσκι είναι διαχρονικά: «Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων της». Σε κάθε μεριά του πλανήτη που δεν επιτρέπεται η θανατική ποινή, οι νόμοι είναι ξεκάθαροι: Οι πράξεις που έχεις κάνει εκτός φυλακής δεν μπορούν να προκαλέσουν τίποτα άλλο πέρα από τη στέρηση της ελευθερίας σου. Ας ψήφιζε η κυβέρνηση των αρίστων ένα νόμο με διαφορετική διατύπωση, δικό τους θέμα είναι και δικό τους πρόβλημα.
Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα χρειαστεί να προσπαθήσει πολύ για να δει πότε χάθηκε κάθε ίχνος ελπίδας για αυτή τη χώρα. Η μπόχα που μας πνίγει όλους εδώ και χρόνια θα γίνει απάλευτη αν υπάρξει ΚΑΙ νεκρός απεργός πείνας στην ελληνική επικράτεια. Το θέμα θα πάρει παγκόσμιες διαστάσεις και θα μνημονεύεται για δεκαετίες. Θα είναι η οριστική μετάβαση του ελληνικού κράτους στην επόμενη, πολύ πιο αυταρχική και επικίνδυνη, πίστα. Μία πίστα που θα μοιάζει στο μοντέλο Ερντογάν και θα έχει απομακρυνθεί τελείως από την Ευρώπη. Κατανοητή η αυτοδικία όταν έχει να κάνει με πρόσωπα, όχι όταν παίρνει εξουσιαστική μορφή. Θα είναι η θεσμική επιβράβευση της «άποψης» που θέλει να βιάζεται ο βιαστής, να σκοτώνεται ο δολοφόνος, να βομβαρδίζεται η οικογένεια του βομβιστή αυτοκτονίας. Θα είναι το σημείο χωρίς επιστροφή και το ξέρουν όλοι.
ΥΓ: Πού να χάθηκε αυτός ο σούπερ επικοινωνιακός υπουργός Προστασίας του Πολίτη; Επιλέγει το σκοτάδι της ενοχής μέχρι να διεκπεραιώσει οριστικά το έργο του.
No comments:
Post a Comment