ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Χρόνια πολλά στη Θεσσαλονίκη των αγώνων, των διεκδικήσεων, της αγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας. Στην πολυεθνική και κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη, ή αλλιώς Σελανίκ (όπως την αποκαλούν οι Τούρκοι) και Σολούν (όπως την αποκαλούν οι Σλάβοι), μία από τις πιο ιστορικές και σημαντικές πόλεις των Βαλκανίων.

Χρόνια πολλά στην πόλη που μεγαλούργησε όταν κατάφεραν να επικοινωνήσουν και να συμβιώσουν αρμονικά άνθρωποι με διαφορετικές εθνότητες, κουλτούρες, γλώσσες και θρησκείες, μακριά από ηλιθιότητες περί ανώτερων φυλών και εθνικιστικά δηλητήρια.

Χρόνια πολλά στη Θεσσαλονίκη των ντόπιων. Χρόνια πολλά και στη Θεσσαλονίκη των προσφύγων, που γέμισαν την πόλη μετά την μικρασιατική καταστροφή και έφεραν μαζί τους τα μπερεκέτια της Ανατολής και το δημιουργικό μεράκι να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους από το μηδέν. Χρόνια πολλά σε αυτούς που εκδιώχθηκαν με τη βία από την Ανατολική Θράκη, την Κωνσταντινούπολη και τα παράλια της Μικράς Ασίας και βρέθηκαν ξαφνικά στην Καλαμαριά, την Τούμπα, την Επτάλοφο, τη Νεάπολη, τη Σταυρούπολη, την Πολίχνη και την Ευκαρπία, εκεί που οι "Έλληνες" ντόπιοι τους αποκαλούσαν τουρκόσπορους και παστρικιές και έψαχναν να τους εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο.

Χρόνια πολλά στους Γκεμιτζήδες, την βουλγάρικη αναρχική ομάδα της Θεσσαλονίκης που έμεινε γνωστή με το όνομα "βαρκάρηδες". Χρόνια πολλά στα άτομα που το 1926, βρήκαν το κουράγιο και την εσωτερική ψυχική δύναμη να ιδρύσουν το καμάρι της πόλης που μοιάζει να ρουφάει κάθε ικμάδα ενέργειας αυτού του αστικού ιστού. Χρόνια πολλά στη Θεσσαλονίκη, που στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ομιλητές εκφωνούσαν τους λόγους τους σε έξι διαφορετικές γλώσσες για να ξέρουν όλοι τι έρχεται.

Χρόνια πολλά στη Θεσσαλονίκη των καπνεργατών που το 1936, μαζί με άλλους εργάτες και αλληλέγγυους, πότισαν με το αίμα τους το κέντρο της πόλης για να αυξηθεί το ημερομήσθιο και να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Χρόνια πολλά στην πόλη που ένωσε την Ανατολή με τη Δύση, στην ιστορική Εγνατία, στην (κάποτε) πανέμορφη Λεοφώρο των Εξοχών, την οδό Χαμιδιέ, τον τουρκομαχαλά της Άνω Πόλης και το Τσινάρι, τις εβραϊκές στοές σαν το Μουδιάνο που γεμίζουν απο τον κόσμο που ψωνίζει, στα χιλιοτραγουδισμένα Λαδάδικα και την αξέχαστη Μπάρα που κάποτε φιλοξενούσε θεές του έρωτα από κάθε μέρος των Βαλκανίων. Χρόνια πολλά στην παραλία και τον Βαρδάρη.

Χρόνια πολλά στους Σεφαραδίτες (ισπανόφωνους Εβραίους) που έδωσαν φτερά στην πόλη με το εμπορικό μυαλό τους και οι περισσότεροι από αυτούς κατέληξαν στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς – Μπιρκενάου στην Πολωνία. Χρόνια πολλά σε όσους δεν ξεχνάνε τα τρένα με τους μελλοθάνατους Εβραίους, που έφευγαν γεμάτα από τον παλιό σιδηροδρομικό Θεσσαλονίκης, ούτε τους 45.620 Εβραίους, δημότες της Θεσσαλονίκης, που το σύνολό τους εξοντώθηκε στα φοβερά ναζιστικά κρεματόρια.

Χρόνια πολλά στα αλάνια που βρέθηκαν στις φυλακές του Γεντί Κουλέ και σε όσους εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς κατά την περίοδο της κατοχής. Χρόνια πολλά και στους καλλιτέχνες της πόλης, στα κορίτσια και τα αγόρια της που δεν τα παρατάνε και προσπαθούν καθημερινά για το καλύτερο.