as

as

Monday, January 4, 2016

ΣΚΑΤΟΨΥΧΙΑ ΚΑΙ ΙΝΤΕΡΝΕΤ


Ωραίες οι φιλικές μαζώξεις, οι ευχές, τα τραπεζώματα και τα καθιερωμένα ανθρωπιστικά συναισθήματα που εμφανίζονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή, αλλά καλώς ή κακώς το χριστουγεννιάτικο ροζ συννεφάκι δεν κρατάει για πάντα.

Αυτό που με εξοργίζει με το πνεύμα των χριστουγέννων είναι πως, πλέον, δεν διστάζει καθόλου να αυτοσυστήνεται σαν κάτι τεχνητό, μία πρότυπη συμπεριφορά που κρατάει λίγες μέρες, ένα μικρό λεξιλόγιο αγάπης, ενδιαφέροντος και αλληλεγγύης με ημερομηνία λήξης. Η Ελλάδα βιώνει τον έκτο χρόνο μίας τεράστιας κοινωνικής, πολιτιστικής, οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης και το μόνο που δίνει χαρά στους εξαθλιωμένους είναι η αδιαφορία, ή ακόμα και το μίσος προς τους πιο αδύνατους.

Μία γρήγορη ματιά στα social media και στις ιστοσελίδες που δημοσιεύουν σχόλια αναγνωστών είναι αρκετή για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται: Χαρά και τεχνοκρατική διάθεση για τους πνιγμένους πρόσφυγες, απαίτηση για παραπάνω αστυνομοκρατία, επιθυμία για αυστηρότερες δικαστικές αποφάσεις και μηδενική ανοχή προς όσους αντιστέκονται. Άτομα που χωρίς την οθόνη και το πληκτρολόγιο τους δεν μπορούν να μιλήσουν ούτε με λάχανο, επιμένουν να δικάζουν και να καταδικάζουν κάθε κατατρεγμένο φτωχοδιάβολο.  

Η κρίση θα μπορούσε πραγματικά να είναι η αφετηρία μιας διαφορετικής Ελλάδας. Μιας χώρας που κατάλαβε τι κάνει λάθος, τι πρέπει να αλλάξει, τι να αφήσει πίσω της και πως θα προχωρήσει μπροστά. Η κρίση ήταν η ιδανική ευκαιρία για να γίνει εδώ και τώρα ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας, η αποσυμφόρηση των φυλακών και η νομιμοποίηση της χρήσης των ελαφριών ναρκωτικών.

Η κρίση έπρεπε να είναι η οριστική ταφόπλακα του παλιού, του σκάρτου και του ψεύτικου στο χώρο της τέχνης, του πολιτισμού, του σινεμά, του βιβλίου, της ζωγραφικής και της μουσικής. Η κρίση έπρεπε να "θάψει" όλα τα εμετικά ΜΜΕ που σκασμένα από τις πελετειακές σχέσεις με τα κόμματα και το άφθονο κρατικό χρήμα δεν τόλμησαν να μιλήσουν για τη σημαντικότερη είδηση των τελευταίων 40 χρόνων: τη χρεοκοπία του 2010. Η κρίση έπρεπε να αναδείξει νέες εργασιακές σχέσεις, περισσότερες συνεργατικές επιχειρήσεις, σεβασμό και ευγένεια προς όλους τους εργαζόμενους. Η κρίση έπρεπε να φέρει τα ανθρώπινα δικαιώματα στην κορυφή της πυραμίδας. 

Το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού λαού είχε άλλη άποψη. Θέλει μίσος προς το διαφορετικό, θέλει αριστερούς και δεξιούς σωτήρες της μιας μέρας, θέλει τα προνόμια των εφοπλιστών, θέλει μεγάλους σταυρούς και παπαδαριό, θέλει να φέρει τους ναζί στην εξουσία ή τουλάχιστον να τους καθιερώσει σαν επίσημο πολιτικό φορέα και θέλει το ελληνικό ίντερνετ γεμάτο απο τη σκατοψυχία τους. Τους ξέρουμε, τους μισούμε και το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να περάσουμε απο πάνω τους προτού χαθεί κάθε ελπίδα.   

No comments:

Post a Comment