as

as

Tuesday, September 13, 2016

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΡΓΑΤΙΑ


"Μία παράξενη τρέλα κατέχει τις εργατικές τάξεις των εθνών που βασιλεύει ο καπιταλιστικός πολιτισμός. Αυτή η τρέλα φέρνει μαζί της ατομικά και κοινωνικά δεινά που, δύο αιώνες τώρα, ταλαιπωρούν τη δύστυχη ανθρωπότητα.
 
Αυτή η τρέλα είναι ο έρωτας για τη δουλειά, το θανατηφόρο πάθος για τη δουλειά, που φτάνει μέχρι την εξάντληση των ζωτικών δυνάμεων του ατόμου και των απογόνων του. Αντί να καταπολεμήσουν αυτή τη διανοητική διαστροφή, οι παπάδες, οι οικονομολόγοι, και οι ηθικολόγοι, έχουν καθαγιάσει τη δουλειά. Άνθρωποι τυφλοί και στενοκέφαλοι, θέλησαν να φανούν σοφότεροι από το Θεό τους."

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Πωλ Λαφάργκ. Μπορείς να τα βρεις στο υπέροχο βιβλίο που έγραψε το 1880 στη Γαλλία με τίτλο "Το δικαίωμα στην τεμπελιά". Δεν χρειάζεται να υπερασπιστώ τα ακράδαντα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο Λαφάργκ για να τεκμηριώσει τις θέσεις του. Έτσι και αλλιώς, πηγή έμπνευσης για το κείμενό μου δεν είναι γενικά "η τρέλα για τη δουλειά", αλλά η τρέλα για κάθε είδους εξευτελιστική, ανήθικη και ταπεινωτική δουλειά που αναβίωσε πρόσφατα στην Ελλάδα με αφορμή τα τηλεοπτικά κανάλια που ενδέχεται να κλείσουν στο άμεσο μέλλον επειδή λειτουργούσαν 27 χρόνια χωρίς άδεια.

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα μαστίζεται από ένα εξοργιστικό ποσοστό ανεργίας. Μετά από 6 χρόνια σωτήριων μνημονίων και ειδικών συνταγών από τους τεχνοκράτες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, το ποσοστό της ανεργίας εκτοξεύθηκε από το 7% στο 26%. Αυτό δεν έγινε κατά τύχη, ούτε κατά λάθος. Είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών ακραίας λιτότητας, της παντοδυναμίας των τραπεζών και της παγκόσμιας συσσώρευσης του χρήματος σε ολοένα και λιγότερα άτομα. Γνωρίζουμε ότι πολλές απο τις θέσεις εργασίας που χάθηκαν δεν πρόκειται να δημιουργηθούν ξανά. Για αυτό πολλοί φεύγουν στο εξωτερικό και όλοι φοβούνται να μην χάσουν τη δουλειά τους.  

Οι συνέπειες της συγκεκριμένης νοοτροπίας οδήγησαν πολλούς ανθρώπους στη μανιώδη υπεράσπιση κάθε είδους παράνομης και προκλητικής εργασίας, φαινόμενο που συναντάμε μόνο στις πιο μαύρες εποχές της ανθρωπότητας. Η ερώτηση της κυρίας Τσικρίκα στον Τσίπρα ήταν η αφορμή για να ανοίξει μία δημόσια κουβέντα με ένα βασικό ερώτημα; Είναι δυνατόν σε εποχές κρίσης να αφήσεις 2-3 χιλιάδες άτομα να μείνουν άνεργα; Το γεγονός ότι αυτά τα άτομα δουλεύαν σε τηλεοπτικά κανάλια που δεν είχαν άδεια είναι κάτι σαν ασήμαντη λεπτομέρεια. Γράψε λάθος, κανείς δεν είναι τέλειος κτλ. Είχανε, λέει, προσωρινή άδεια. Ναι, αλλά οι προσωρινές άδειες έχουν την κακή συνήθεια να λήγουν και να μην κρατάνε για πάντα.

Τα περίπτερα, τα καφενεία, τα εστιατόρια, τα θέατρα και τα εργοστάσια έχουν την υποχρέωση να βγάλουν κάποια άδεια. Αν δεν το κάνουν, θα πληρώσουν ένα βαρβάτο πρόστιμο και σε κάποια φάση θα κλείσουν γιατί, καλώς ή κακώς, αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού. Μέσα απο τα τηλεοπτικά κανάλια ακούγαμε για τα φρικτά εγκλήματα όσων δεν έκοβαν αποδείξεις για τις τυρόπιτες, τα σουτζουκάκια και τις χωριάτικες σαλάτες. Βλέπαμε ρεπορτάζ για πετυχημένους ελέγχους της εφορίας σε μαγαζιά και μπαράκια που έκλεβαν το κράτος. Το γεγονός ότι τα ιδιωτικά κανάλια χρησιμοποιούσαν προκλητικά τις δημόσιες συχνότητες και έπαιρναν δάνεια από τις τράπεζες χωρίς να πληρώνουν τις δόσεις ήταν κάτι σαν κατάκτηση και μαγκιά των καναλαρχών. Μάγκες οι καναλάρχες, μαλάκες οι καταστηματάρχες.  

Λίγες μέρες πριν, είχαμε στο ελληνικό προτεκτοράτο τη δίκη για το Noor1, το πλοίο που μετέφερε 2 "ασυνόδευτους" τόνους ηρωίνης. Έχει υπολογίσει κανείς πόσα άτομα χρειάζονται για να καλλιεργήσουν το όπιο, να το μαζέψουν, να το επεξεργαστούν, να αφαιρέσουν τις φυτικές ακαθαρσίες με τη χρήση ζεστού νερού και να το βράσουν με χημικές ουσίες για να παραχθεί η καθαρή ηρωίνη; Πόσα άτομα χρειάζονται για να φορτώσουν, να ξεφορτώσουν και να μεταφέρουν 2 τόνους ηρωίνης στα κατάλληλα σημεία; Πόσοι γεωργοί, πόσοι ναύτες, πόσοι εργάτες, πόσοι τσιλιαδόροι; Με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς μιλάμε για εκατοντάδες άτομα. Αυτοί έπρεπε να μείνουν άνεργοι, ναι ή όχι; Θα πεινάσουν οι οικογένειες τους, ναι ή όχι; 

Δεν είμαι τόσο αφελής για να συγκρίνω αυτούς που δουλεύουν στο εμπόριο ναρκωτικών με αυτούς που εργάζονται στα τηλεοπτικά κανάλια. Δεν μπορώ όμως να παρακολουθώ ατάραχος μία συντονισμένη και οργανωμένη υπεράσπιση των καναλαρχών που έχει σαν στόχο να νομιμοποιήσει μία τελείως παράνομη πρακτική. Δεν μπορώ να ανεχθώ τα πάντα προκειμένου να προστατευθούν μερικές χιλιάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Η νοοτροπία της εργασίας με κάθε μέσο είναι βγαλμένη από την εποχή που ο Χίτλερ έριχνε την ανεργία βάζοντας τους Γερμανούς να δουλέψουν μαζικά σε εργοστάσια που φτιάχνανε όπλα. Όπλα που ματώσαν ολόκληρη την Ευρώπη στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ανάγκη για δουλειά και γεωργική ανάπτυξη οδήγησαν στο δουλεμπόριο. Από τα τέλη του 15ου αιώνα ως τις αρχές του 19ου αιώνα μεταφέρθηκαν περίπου 12 εκ. σκλάβοι από την Αφρική στο δυτικό ημισφαίριο. Τα 5 εκ. πεθάναν στη διάρκεια του ταξιδιού, όσοι έζησαν πήγαν να δουλέψουν στα χωράφια και να απογειώσουν την αγροτική παραγωγή. Αν το πάθος για τη μισθωτή εργασία αγγίζει τα όρια της τρέλας σύμφωνα με τον Λαφάργκ, τότε το πάθος για την παράνομη εργασία εισέρχεται με άνεση στην κορυφή της ηλιθιότητας...  

2 comments:

  1. Εξαιρετικός όπως πάντα και κοινοποιώ.

    Μόνο, μια και έφερες από τον αγαπημένο μου, μια μικρή διόρθωση:
    Το Δικαίωμα στην Τεμπελιά δεν ήταν βιβλίο αλλά άλλά άρθρο σε εβδομαδιαίο περιοδικό.

    ReplyDelete
  2. Έχεις δίκιο Δάφνη, αρχικά δημοσιεύτηκε με τη μορφή άρθρου και μετά έγινε βιβλίο

    ReplyDelete