as

as

Wednesday, June 6, 2018

Η ΦΑΣΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ


Οι εξελίξεις στην Ιταλία, μία από τις επτά πλουσιότερες χώρες του πλανήτη μέχρι πριν από λίγα χρόνια, έφεραν και πάλι στο προσκήνιο την κουβέντα για το μέλλον της Ευρωζώνης και ανέδειξαν, πιο καθαρά από ποτέ, την αυτοακύρωση της αστικής δημοκρατίας.

Η Ιταλία είναι η τρίτη οικονομία της Ευρώπης και δεν είναι Ελλάδα για να μπορεί ο κάθε τυχαίος κοκαρισμένος τεχνοκράτης να βάζει προκλητικούς και εξοντωτικούς όρους χωρίς να συναντήσει την παραμικρή ουσιαστική αντίσταση από το πόπολο.

Το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα και η ιταλική κυβέρνηση που προέκυψε από αυτό είναι άλλη μία απόδειξη της πραγματικότητας που όλοι ξέρουμε, αλλά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε. Η ιστορία της Ευρωζώνης είναι μία τελειωμένη υπόθεση. Είναι τόσο σαθρές οι βάσεις του εγχειρήματος, τόσο προκλητικές οι οικονομικές αντιθέσεις ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο που αδυνατείς να βρεις έστω και την παραμικρή λογική στη συνέχιση αυτού του μοντέλου. Ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει στο μέλλον να παριστάνει η Ευρωζώνη τη χαρούμενη και αγαπημένη οικογένεια είναι να καταργήσει εντελώς το πολίτευμα της δημοκρατίας και να επιβάλλει τις πολιτικές της στα κράτη μέλη μέσω μιας κανονικότατης χούντας.

Είμαι ένας από τους τελευταίους ανθρώπους στον πλανήτη που θα υποστηρίξουν το φάντασμα της αστικής δημοκρατίας. Τι να υποστηρίξω άλλωστε; Αυτό το πολίτευμα έφερε την οικονομία στην κορυφή της πυραμίδας, παρήγαγε πλούτο που κατέληξε κατά 90% σε ζάπλουτους, έφτιαξε τον καπιταλισμό τύπου καζίνο, δημιούργησε τεράστιο χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων, ισοπέδωσε το φυσικό περιβάλλον στο βωμό της ανάπτυξης, βίασε την αλήθεια μέσω των ΜΜΕ, ξεφτίλισε την έννοια της δικαιοσύνης και τελικά αγιοποίησε τον εαυτό του. Στην εποχή μας, ειδικά μετά τα γεγονότα στην Ιταλία, είναι αντιληπτό ότι η δημοκρατία, με αυτή τη μορφή της, δεν έχει λόγο ύπαρξης για αυτό και φασιστοποιείται εκ των έσω. Η τερατώδη μετάλλαξη έχει ήδη ξεκινήσει και ίσως μας έπιασε στον ύπνο.

Στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις σε διάφορες χώρες της Ευρώπης το επιχείρημα των από πάνω είναι ένα και μόνο ένα. Ψηφίστε εμάς και τις πολιτικές που προωθεί το ευρωπαϊκό ιερατείο γιατί αλλιώς θα έρθουν οι φασίστες. Υπάρχει κάτι πραγματικά εξοργιστικό σε αυτή τη λογική. Τι; Μα το γεγονός ότι τα άτομα που λανσάρουν αυτό το κωμικό επιχείρημα είναι υπεύθυνα για τη ραγδαία αύξηση των φασιστικών αντιλήψεων. Αυτές οι πολιτικές έδωσαν τεράστια ποσοστά στους ακροδεξιούς και στους σούπερ ακροδεξιούς σε Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία και Ολλανδία. Το φάντασμα της δημοκρατίας αναγνωρίζει ότι στο άμεσο μέλλον θα πρέπει οι λαοί να υποστούν τερατώδεις πολιτικές. Και ποια πολιτική ιδεολογία είναι ικανή να εφαρμόσει τέτοιες πολιτικές; Ποιος μπορεί να υποσχεθεί πειθαρχία στρατοπέδου, ασφάλεια φυλακής και ησυχία νεκροταφείου την ίδια στιγμή; Ο φασισμός.

Δεν ανακαλύπτω κάποιο σπουδαίο μυστικό στις παραπάνω γραμμές φίλε αναγνώστη. Όλο και αυξάνονται τα άτομα που παραδέχονται ότι οι εκλογές δεν έχουν νόημα και δεν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση. Το έχει πει ο παντοδύναμος Σόιμπλε παλιότερα, πρόσφατα το παραδέχτηκε και ο Γερμανός επίτροπος Έτινγκερ λέγοντας “Οι αγορές θα μάθουν στους Ιταλούς πως να ψηφίζουν”. Τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν σύνηθες φαινόμενο η τοποθέτηση ενός πολιτικού-γλάστρας που δουλεύει για την τραπεζοκρατία και εκτελεί πιστά τις εντολές της. Τα τελευταία χρόνια άλλαξε και αυτό. Η τραπεζοκρατία είναι τόσο ανεξέλεγκτη που δεν αρκείται στο να τοποθετεί μαριονέτες. Ο πολιτικός-γλάστρα με το πνευματικό επίπεδο του λάχανου δεν είναι αρκετός και τη θέση του πήραν οι ίδιοι οι τραπεζίτες!

Η περίπτωση του Λουκά Παπαδήμου είναι χαρακτηριστική. Ήρθε από το πουθενά, δεν εκλέχτηκε από κανέναν, έκανε τη δουλειά και έφυγε. Στην Ιταλία ο πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Κάρλο Κοτταρέλι, ένα άτομο που έχει δουλέψει 25 χρόνια στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και 6 χρόνια στην Τράπεζα της Ιταλίας. Μάλιστα, το παρατσούκλι του είναι ο «Κύριος Ψαλίδι» λόγω των περικοπών που έκανε στις δημόσιες δαπάνες της Ιταλίας. Όταν οι εκλογές, δηλαδή το πανηγύρι της δημοκρατίας δεν έχει νόημα, τότε τι μας απομένει για να σωθεί η συστημική παρτίδα; Ο φασισμός. Ο φασισμός, δηλαδή η επιβολή μιας αυταρχικής πολιτικής ιδεολογίας, που μπορεί να εμφανίζεται με τη μάσκα του αντισυστημικού αλλά παραμένει η καλύτερη τελευταία επιλογή του συστήματος.

Να συμφωνήσουμε ότι οι πολιτικές ακραίας λιτότητας είναι αυτές που ρίχνουν λάδι στη φωτιά των ηλίθιων εθνικισμών. Φυσικά υπάρχει η προσωπική ευθύνη του καθενός, εννοείται πως όσοι θέλουν να ξυπνήσουν το σαπισμένο πτώμα του Χίτλερ για να σώσουν τις ζωές τους είναι εχθροί και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι, αλλά οι πηγές του κακού είναι η μεγαλομανία των τεχνοκρατών και η τύφλωση των πολιτών. Όπως έλεγε ο σπουδαίος συγγραφέας Πήτερ Ουσπένσκι το κακό σπάνια εκδηλώνεται με συνειδητή πρόθεση. Συνήθως είναι αποτέλεσμα μιας τρομακτικής ύπνωσης...



1 comment: