ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ

Είναι προφανές ότι η υπομονή δεν είναι και πολύ στη μόδα. Σε μία τόσο ρευστή εποχή σαν τη σημερινή όπου όλα μπορούν να αλλάξουν με ταχύτατους ρυθμούς η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος να περιμένεις για οτιδήποτε. Κάνε τη ζωή σου γρήγορα, πες αυτό που θέλεις τώρα, ζήσε το σήμερα και φρόντισε να ζήσεις γρήγορα.

Σύμφωνα με όσα λέει ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του Γεννημένοι να Αγαπάμε “Η υπομονή δεν καλλιεργείται ιδιαίτερα στον πολιτισμό μας. Συχνά πιάνουμε τους εαυτούς μας να γίνονται ανυπόμονοι ακόμα και με την υπομονή. Θέλουμε δράση τώρα. Θέλουμε απαντήσεις τώρα. Θέλουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας τώρα. Θέλουμε να αποκτήσουμε φήμη τώρα. Παραβλέπουμε το γεγονός ότι, αν θέλουμε τη σωστή δράση, τις σωστές απαντήσεις και τη σωστή αλλαγή, πολλές φορές πρέπει να περιμένουμε. Πράγματα όπως η προσεκτική ανάλυση και η ήρεμη σκέψη απαιτούν χρόνο”.

Όταν είσαι νέος είναι λογικό να βιάζεσαι να μεγαλώσεις και να κάνεις τα πράγματα που κάνουν οι μεγάλοι: Να βγεις έξω, να γυρίσεις αργά το βράδυ στο σπίτι, να πιεις, να καπνίσεις, να γαμήσεις, δηλαδή να μιμηθείς με ακρίβεια τη συμπεριφορά των ανθρώπων που έχουν κάνει μια άλλη διαδρομή στη ζωή τους για να καταλήξουν εκεί που τους ξέβρασε το σήμερα. Η έλλειψη υπομονής όμως φαίνεται και στις πιο προχωρημένες ηλικίες. Το βλέπεις σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας: Στις διαφημίσεις, στις ανθρώπινες σχέσεις, στα εργασιακά, στην πολιτική, στον τρόπο ομιλίας και τη συμπεριφορά μας. Δεν είναι μόνο οι κυριλέ τραπεζίτες με τα ακριβά κουστούμια, οι δαιμόνιοι επιχειρηματίες που ψάχνουν το κόλπο που θα τους εκτοξεύσει, οι πολυμήχανοι έμποροι που κυνηγάνε κάθε κέρμα.

Ακόμα και στο χώρο της παρανομίας, που υποτίθεται ότι δεν σέβεται τους νόμους και περιφρονεί τους κανόνες της κοινωνίας, η υπομονή είναι σχεδόν κάτι σαν άγνωστη έννοια με αποτέλεσμα να γεμίζουν τα κελιά και οι φυλακές. Για παράδειγμα, ο κάθε φουκαράς που θέλει να γίνει μπράβος πλακώνεται στα αναβολικά και τις σκόνες για να κάνει κάποιο νυχτοκάματο, αγνοώντας το γεγονός ότι αν θέλει πραγματικά να βρεθεί στην κορυφή αυτής της πυραμίδας τότε δεν θα έχει να ανταγωνιστεί γυμνασμένα μπράτσα και φουσκωμένα σώματα, αλλά όπλα, σφαίρες και άτομα που πατάνε τη σκανδάλη χωρίς δεύτερη σκέψη. Μία οργανωμένη ληστεία τραπέζης και μια βομβιστική επίθεση δεν θέλουν μόνο κότσια και θράσος, θέλουν τέλεια πληροφόρηση, σχέδιο, προσοχή στη λεπτομέρεια και ψυχραιμία. Και αυτά τα αποκτάς μόνο με το χρόνο.

Η περίπτωση της ελληνίδας που συνελήφθη το Νοέμβριο του 2017 στο αεροδρόμιο του Χονγκ Κονγκ με 2,6 κιλά κόκας είναι κάτι παραπάνω από χαρακτηριστική: Μία κοπέλα 19 χρονών που γοητεύτηκε από τη χλιδάτη ζωή και τον αψεγάδιαστο-πλην ψεύτικο κόσμο του instagram σήμερα ξοδεύει τα νιάτα και την ομορφιά της στις φυλακές της Άπω Ανατολής. Ήθελε να βγάλει λεφτά, να ταξιδέψει, να αγοράσει πανάκριβα ρούχα και τα ήθελε εδώ και τώρα. Λεπτομέρεια; Αν την έπιαναν με αυτή την ποσότητα κοκαΐνης σε άλλο μέρος της Κίνας μπορεί και να την εκτελούσαν. Το πρόβλημα δεν εστιάζεται σε μεμονωμένες περιπτώσεις: Μια βόλτα στα social media μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη. Τόσες νεαρές κοπέλες να φωτογραφίζονται σε σκάφη σε μία χώρα με 25% ανεργία και το 1/3 του πληθυσμού να ζει σταθερά κάτω από τα όρια της φτώχειας;

Το μοντέλο του καπιταλισμού έχει στον πυρήνα του την αιώνια συγκέντρωση πλούτου για αυτό και αγνοεί προκλητικά οτιδήποτε δεν σχετίζεται με λεφτά. Όποιος κάθεται και δεν βγάζει λεφτά είναι αποτυχημένος. Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, η τέχνη, η πνευματικότητα, η κουβέντα με προεκτάσεις, η γλυκιά απόλαυση της βαρεμάρας, η σοφία που συνδυάζεται με το πέρασμα του χρόνου είναι πολυτέλειες. Πιθανότατα, και η υπομονή είναι πολυτέλεια. Ένας καφές με φίλους στην Ευρώπη ή τις ΗΠΑ συνήθως δεν διαρκεί πάνω από 30-40 λεπτά. Στην Ανατολή όμως για να απολαύσεις τον καφέ ή το τσάι σου θέλει να ξεφύγει το μυαλό σου από τα χρονικά “πρέπει”. Ο τεχνίτης γραφιάς στις χώρες της Ανατολής δεν είναι το άτομο που γράφει γρήγορα, αλλά το άτομο που γράφει καλά ασχέτως χρόνου.

Χρειάζεται να καταλάβουμε ότι όλοι ξεκινάμε από το μηδέν πάνω στην ίδια γραμμή εκκίνησης. Μπορεί τα λεφτά και ο γνωριμίες να σε πάνε πιο μπροστά, αλλά μην έχεις αυταπάτες: Για να πας από το μηδέν στο πέντε, πρέπει πρώτα να πας στο ένα. Το δύσκολο είναι να μάθεις και να εμπεδώσεις κάθε βήμα, όχι να το αγοράσεις. Η καθημερινή προσπάθεια και η συστηματική δουλειά μυρμηγκιού προσθέτουν εμπειρίες, διαμορφώνουν σχέσεις και ατσαλώνουν χαρακτήρα. Αυτά ισχύουν και στις φιλίες μας αλλά και στις ανθρώπινες στιγμές μας. Δεν υπάρχει ούτε ο ιδανικός φίλος, ούτε ο ιδανικός συνεργάτης, ούτε ο ιδανικός σύντροφος. Λυπάμαι που σας το χαλάω, αλλά δεν υπάρχει ούτε ο πρίγκιπας γιατί είναι απασχολημένος να ψάχνει την πριγκίπισσα που δεν θα βρει ποτέ.

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι καταδικασμένες να δοκιμάζονται από εντάσεις και κάθε είδους διαφωνίες γιατί μόνο έτσι γίνονται ισχυρότερες και πιο ανθεκτικές. Ανοίγουν νέους διαδρόμους, αναζητούν καινούρια ενδιαφέροντα και μας ανταμείβουν με την εξέλιξη. Χωρίς υπομονή δεν υφίσταται καμία σοβαρή σχέση γιατί οι γρήγορες επαφές δεν προσφέρονται για να καταλάβουμε βαθιά το χαρακτήρα ενός άλλου ατόμου. Επιπλέον, χωρίς υπομονή δεν μπορείς να ανακαλύψεις και μία άλλη υπέροχη λέξη. Τη λέξη επιμονή...