ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ

Η υπόθεση με τον βιασμό και βασανισμό του 12χρονου κοριτσιού στον Κολωνό, ήταν άλλη μία ευκαιρία να κοιτάξουμε την ελληνική κοινωνία στον καθρέφτη χωρίς φίλτρα. Και η εικόνα της είναι πραγματικά αηδιαστική.

Όχι γιατί 1-2-5-200 άτομα εκμεταλλεύτηκαν και βασάνισαν μία αγνή παιδική ψυχή, ούτε γιατί οι πάντες ντύθηκαν εισαγγελείς χωρίς να έχουν ιδέα που θα οδηγήσει η έρευνα. Μιλάμε για ένα κοριτσάκι που φέρεται να έκανε δουλειές στο κατάστημα του 53χρονου για χαρτζιλίκια, στο ίδιο κατάστημα που εργαζόταν και η μητέρα του ως καθαρίστρια.

Σε μία γειτονιά δίπλα στο κέντρο της Αθήνας και πίσω από τον Σταθμό Λαρίσης κανένας δεν είδε, κανένας δεν άκουσε, κανένας δεν κατάλαβε τι έγινε. Πλήρης αδιαφορία και ολική αποθέωση του ατομικισμού. Ας είμαστε ειλικρινείς φίλε αναγνώστη: Καλώς ή κακώς, εδώ και πολλά χρόνια, η βιτρίνα είναι σημαντικότερη από την ουσία και το φαίνεσθαι υπερισχύει του είναι. Πόσοι θα νοιαστούν πραγματικά για το αν ένα παιδί έχει τα βασικά και μπορεί να μεγαλώσει με αξιοπρέπεια; Πόσοι θα ενδιαφερθούν για το αν μια οικογένεια μπορεί να πληρώσει στις μέρες μας ενοίκιο, φαγητό και ρεύμα; Και για να κάνω τη δύσκολη ερώτηση, πόσοι θα ενδιαφερθούν για το τι μπορεί να κάνει ένα αγοράκι/κοριτσάκι στην εποχή μας για να απολαύσει λίγες στιγμές δόξας σαν αυτές τις λαμπερές ψευδαισθήσεις μεγαλείου που βλέπει στο ίντερνετ;

Οι ρομαντισμοί είναι ντεμοντέ, η ηθική έχει εξαφανιστεί, το συλλογικό έχει πεθάνει και πλέον είμαστε όλοι εναντίον όλων. Επομένως, πουλάει η εύκολη λύση. Το 95% μετατρέπεται αυτομάτως σε κριτική επιτροπή από το ίντερνετ και κρίνει τους πάντες και τα πάντα. Σήμερα αυτόν, αύριο τον άλλο, μεθαύριο την άλλη. Την ίδια ώρα, στην αληθινή ζωή βασιλεύει η απάθεια και η απραξία. Γέμισε το διαδίκτυο με κριτές αλλά η κοινωνία είναι πιο ανενεργή από ποτέ. Γέμισε το διαδίκτυο με επαναστάτες αλλά στις πορείες κατεβαίνουν όλο και λιγότεροι. Γέμισε το διαδίκτυο με αποφθέγματα σοφίας αλλά βασιλεύει η βλακεία. Γέμισε το διαδίκτυο με ύμνους στην ειλικρίνεια αλλά δεν μπορείς να βρεις ένα σοβαρό άτομο να ανταλλάξεις δυο κουβέντες και να ξέρεις ότι εννοεί αυτά που λέει.

Ο ρόλος του παρατηρητή είναι υπερβολικά εύκολος. Γιατί έτσι διαχωρίζουμε τη θέση μας από την κυρίαρχη σαπίλα και τα κακώς κείμενα και γινόμαστε αθώοι. Και όπως έλεγε και μία τραγουδάρα από τους Αδιέξοδο

«Αθώοι δημοσιογράφοι
αθώοι αστυνομικοί
αθώοι δικάστικοι υπάλληλοι
αθώοι ευυπόληπτοι πολίτες…»