Και τώρα που το Μακεδονικό έφτασε στο τέλος του, ήρθε η ώρα να βγάλουμε κάποια χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα που πρέπει να έχουμε στο νου μας μέχρι τη στιγμή που θα γίνουν οι εθνικές εκλογές (πιθανότατα το Μάη του 2019).
Είναι γνωστό ότι στην πολιτική όλοι κοιτάζουν να εκμεταλλευτούν τα πάντα. Τη στιγμή, τη συγκυρία, το δευτερόλεπτο. Εκβιασμοί, μίζες, λυκοφιλίες, ψεύτικες υποσχέσεις και συμμαχίες της κακιάς ώρας είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα για κάθε αριστερό, κεντρώο και δεξιό κόμμα που σέβεται τον εαυτό του και διεκδικεί θέση στα έδρανα της Βουλής. Ότι και να κάνεις όμως χρειάζεται προσοχή: Ακόμα και το θέατρο που επιλέγει κάποιος να παίξει, οφείλει να είναι προσεκτικό και να μην υπερβάλλει γιατί εκτός από το σήμερα υπάρχει και το αύριο. Για παράδειγμα η θέση του Κούλη και της ακροδεξιάς πτέρυγας της ΝΔ για το θέμα έχει κάποια συγκεκριμένα όρια.
Ο Κούλης είναι μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη, δηλαδή μιας οικογένειας που οφείλει την ίδια την ύπαρξη και την πολιτική γιγάντωσή της στις καλές σχέσεις που είχε ανέκαθεν με τους Αμερικάνους. Η Αμερική και η Ευρώπη αποφάσισαν να τελειώνουν άμεσα με τις εκκρεμότητες που έμειναν στα Βαλκάνια γιατί έχουν πολύ σοβαρότερα θέματα να ασχοληθούν (βλέπε Μέση Ανατολή), και ο ΣΥΡΙΖΑ τους έκανε πρόθυμα το χατήρι. Ο επόμενος στόχος των ΗΠΑ είναι να τελειώνει η ιστορία ανάμεσα στο Κόσοβο και τη Σερβία, κάτι που ίσως γίνει ακόμα και μέσα στο 2019. Η Σερβία θα κληθεί σύντομα να διαλέξει αν προτιμάει τη Ρωσία ή τις ΗΠΑ για νταβατζή σε μία άκρως αμερικανοκρατούμενη γειτονιά.
Προφανώς, ο Κούλης θέλει να εκμεταλλευτεί εκλογικά τον κόσμο που βγαίνει έξω από τα ρούχα του επειδή η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έγινε Βόρεια Μακεδονία, αλλά ο ίδιος ξέρει ότι θα ψήφιζε μια τέτοια συμφωνία τρέχοντας σε περίπτωση που ήταν αυτός πρωθυπουργός. Επομένως, όσο έπαιξε, έπαιξε. Το δυσάρεστο για αυτόν είναι ότι έχει φουντώσει ο ανταγωνισμός. Έχουν μαζευτεί πολλοί στα δεξιά της ΝΔ και όλοι θέλουν ένα εκλογικό κομμάτι από την πίτα. Έχει να ανταγωνιστεί τον Πάνο Καμμένο με τα απομεινάρια των ΑΝΕΛ, τον Φαήλο Κρανιδιώτη με τη Νέα Δεξιά, τον Κυριάκο Βελόπουλο με την Ελληνική Λύση και τον Δημήτρη Καμμένο που μαζί με τον Τάκη Μπαλτάκο συγκρότησαν τη Δύναμη Ελληνισμού.
Ξαφνικά, η δεξιά πολυκατοικία γέμισε με κόσμο, αλλά υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα: Η πίτα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο νομίζουν. Αυτό που δεν μπορούν να δουν οι ένοικοι της δεξιάς πολυκατοικίας εξαιτίας της ακαταμάχητης βλακείας τους είναι ότι όσο γεμίζει η δεξιά πτέρυγα τόσο αδειάζει το κέντρο, δηλαδή το εκλογικό κοινό που παραδοσιακά βγάζει κυβερνήσεις. Ο Τσίπρας επιδιώκει να πλασαριστεί σαν ο αποκλειστικός εκφραστής της μετριοπάθειας και της σύνεσης και το περίεργο είναι ότι κερδίζει τη μάχη του κέντρου χωρίς να χρειαστεί καν να πολεμήσει. Οι υπόλοιποι εκφραστές του το εγκαταλείπουν μόνοι τους! Το Ποτάμι στέρεψε, το ΠΑΣΟΚ αυτοκτονεί και χαρίζει τις όποιες μονάδες στο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ στράφηκε στα δεξιά σε τέτοιο βαθμό που αναγκάστηκε μέχρι και η Καθημερινή να τους βάλει χέρι.
Από εκεί που οι περισσότεροι νόμιζαν ότι το Μακεδονικό θα γίνει ο πολιτικός τάφος του Τσίπρα, υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνει η αιτία της ανύψωσής του! Παρά τις επαφές και τις δηλώσεις που κάνουν κατά καιρούς οι ηγέτες αυτών των σχημάτων, ο χώρος στα Δεξιά της Νέας Δημοκρατίας είναι εξαιρετικά δύσκολο να ενωθεί σε ένα ενιαίο πολιτικό φορέα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει αυτά τα κόμματα να πάρουν ένα ποσοστό που θα φτάνει αθροιστικά το 7-8% γιατί έτσι θα κόψει ψήφους από τη ΝΔ. Και βέβαια, θέλει και μία δυνατή και μάχιμη Χρυσή Αυγή. Όπως ακριβώς το διαβάζεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μία δυνατή και μάχιμη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλες τις δημοσκοπήσεις που γίνονται από μέσα ενημέρωσης που ελέγχει ΣΥΡΙΖΑ οι ναζί έχουν τουλάχιστον 8-9%. Στις προηγούμενες εθνικές εκλογές οι ναζί πήραν 6,99%.
Είναι βέβαιο ότι και στις επόμενες εκλογές οι ναζί θα είναι με άνεση το τρίτο κόμμα. Από εκεί που έχαναν συνεχώς κόσμο και έκλειναν τα γραφεία τους εξαιτίας της δίκης και της ρουφιανιάς που υπήρχε ανέκαθεν σε αυτά τα ανθρώπινα σιχάματα, ήρθε η μακεδονική σανίδα σωτηρίας που τους πρόσφερε ο Τσίπρας. Ήρθαν και τα μπάχαλα σε άψογη συνεργασία με τους μπάτσους (δηλαδή την κυβέρνηση), ήρθε και η απόπειρα εισόδου στη Βουλή από μερικές δεκάδες άτομα. Το πιο ενδιαφέρον ερώτημα είναι το εξής: Πως αντιμετωπίστηκε αυτή η απόπειρα εισόδου στη Βουλή από το κράτος; Με μία διμοιρία μπλε. Στις 28-29 Ιουνίου του 2011, δηλαδή την περίοδο που ψηφιζόταν το μεσοπρόθεσμο, το κράτος χρησιμοποίησε εκατοντάδες χακί διμοιρίες και χιλιάδες δακρυγόνα για να τσακίσει χιλιάδες ανθρώπους που αντιστάθηκαν επί ώρες. Τώρα έστειλε μία διμοιρία μπλε στα σκαλοπάτια που οδηγούν στη Βουλή. Το λες και περίεργο, ε;
Πρέπει να είσαι τελείως αφελής ή τελείως ΣΥΡΙΖΟσκυλο για να μην βλέπεις ότι η αντιφασιστική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάλπικη. Από τη μία αφήνουν τους ναζί να αλωνίζουν και να γράφουν με spray 5 φορές στα ίδια μνημεία μέσα σε ένα μήνα ενώ στην πορεία που έγινε φέτος για το Πολυτεχνείο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας έδωσαν εντολή για βίαιη διάλυση των διαδηλωτών χωρίς να έχει συμβεί το παραμικρό. Ακόμη και οι τυφλοί έχουν δει την αστυνομία να εκτελεί χρέη περιφρούρησης στις φασιστοσυνάξεις των 30-40 ατόμων και την ίδια ώρα η δικαιοσύνη ακόμα δεν έχει τελειώσει με τη δίκη της Χρυσής Αυγής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να δυναμώσει η φασιστική παρουσία τόσο στο δρόμο, όσο και στις κάλπες. Μόνο τότε, θα μπορέσει να έχει ελπίδες για την πρώτη θέση στις εκλογές καθώς θα συσπειρώσει σε μεγάλο βαθμό όσους θα έχουν αηδιάσει. Κανένας σκεπτόμενος άνθρωπος δεν πρέπει να έχει αυταπάτες. Ο φασισμός μπορεί και θα τσακιστεί μόνο από το λαό και όχι από από κάποια κυβέρνηση...
No comments:
Post a Comment