Τα χαράματα της Πέμπτης, 20/12/2012, μπάτσοι κάθε πιθανής χρωματικής απόχρωσης περικυκλώνουν την περιοχή της Βικτώριας στο κέντρο της Αθήνας. Ο στόχος τους είναι το πασίγνωστο νεοκλασικό κτίριο που βρίσκεται στη γωνία Αχαρνών και Χέυδεν, η παλιότερη αθηναϊκή κατάληψη που στεγάζεται εκεί από τις αρχές του 1990.
Οι αστυνομικές δυνάμεις παρουσία εισαγγελέα μπαίνουν στη Villa Amalias, ψάχνουν ανεπιτυχώς να βρουν κάτι παράνομο για να το πουσάρουν στους καταναλωτές των δελτίων ειδήσεων, συλλαμβάνουν επτά άτομα που ήταν εκεί, πέντε Έλληνες και δύο Γερμανούς, και τελικά σφραγίζουν το κτίριο.
Εκείνα τα χρόνια, η κατάσταση στην ελληνική κοινωνία παρέμενε τεταμένη και η κυβέρνηση Σαμαρά, που προέκυψε μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, προσπαθούσε απεγνωσμένα να επιβιώσει και την ίδια στιγμή να κερδίσει πολύτιμο πολιτικό χρόνο πάνω στα μνημονιακά συντρίμμια. Η απαραίτητη βοήθεια ήρθε για άλλη μια φορά από την κεντροαριστερά. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ πήραν τις κυβερνητικές καρέκλες που έψαχναν και στη συνέχεια πρόσφεραν αριθμητική κοινοβουλευτική συνδρομή για να μην υπάρξουν νέες εκλογές. Μέσα σε λίγους μήνες, οι πάντες αντιλήφθηκαν ότι αυτή η ανομοιογενής συνταγή δεν αποδίδει. Η πολυδιαφημισμένη προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων έμπαζε από παντού: Η οικονομία ήταν στα χειρότερά της, η ανεργία κάλπαζε, οι νέοι έφευγαν στο εξωτερικό και η τρόικα απαιτούσε να συνεχιστούν οι καταστροφικές πολιτικές ακραίας λιτότητας.
Μέσα σε αυτό το δυσμενές πολιτικό κλίμα, η ΝΔ είχε να αντιμετωπίσει καθημερινά και την αφόρητη πίεση από τα ακροδεξιά της. Η Χρυσή Αυγή είχε μπει για τα καλά στο παιχνίδι, η αστυνομία την βοηθούσε καθημερινά στο έργο της με κρυφούς και φανερούς τρόπους και σχεδόν οι μισοί άντρες των ΥΜΕΤ και ΥΑΤ που υπηρετούσαν στο νομό Αττικής στήριζαν εκλογικά τους ναζί. Ο Νίκος Δένδιας, τότε υπουργός Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, δεν ήθελε να πλασαριστεί ακόμη σαν παίκτης που κινείται στο χώρο του πολιτικού Κέντρου και έκανε πως δεν βλέπει την προκλητική κρατική υποστήριξη στο παραμάγαζο του Μιχαλολιάκου. Η κυβέρνηση επένδυσε στο σφράγισμα της Villa Αμαλίας για να ικανοποιήσει τους ψηφοφόρους της ΝΔ και να κλείσει εμφατικά το μάτι στους φασίστες που αλώνιζαν εις βάρος των μεταναστών που κυκλοφορούσαν στην Βικτώρια.
Τα επιχειρήματα της εξουσίας ήταν τα ίδια με τα σημερινά, κλασικά και εικονογραφημένα: Νόμος και Τάξη, μπλα, μπλα, μπλα, στέκια παραβατικότητας και ανομίας, μπλα , μπλα, οι πολίτες είναι μαζί μας, μπλα, μπλα, η Ελλάδα αλλάζει, πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχουν καταλήψεις, μπλα, μπλα, μπλα. Η αλήθεια βέβαια ήταν τελείως διαφορετική: Τα παράνομα ευρήματα που βρέθηκαν στο χώρο ήταν άδεια μπουκάλια μπύρας, μερικά κράνη, ένα τυπογραφείο, το πετρέλαιο της σόμπας και κάτι τρίμματα που με το ζόρι έβγαζαν ένα light τρίφυλλο. Καταλήψεις σε άδεια σπίτια και εγκαταλελειμμένα κτίρια υπάρχουν από τη δεκαετία του 1960 στις ευρωπαϊκές πόλεις και όχι μόνο. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι από όλες τις φυλές του πλανήτη έχουν επισκεφτεί/φάει/κοιμηθεί σε καταλήψεις στο Άμστερνταμ, το Βερολίνο, την Κοπεγχάγη, την Βαρκελώνη και τη Ρώμη.
Η Villa Αμαλίας αποτέλεσε εστία αμφισβήτησης και ένα ζωντανό κέντρο αντιεμπορευματικής κουλτούρας. Φιλοξενούσε συναυλίες, εκδηλώσεις, δημόσιες συζητήσεις, καλλιτεχνικές δράσεις και η παρουσία της ήταν μία νησίδα ελευθερίας μέσα στους χαοτικούς ρυθμούς της αφόρητης αθηναϊκής καθημερινότητας. Με πολλά λάθη βέβαια, με αψυχολόγητες ενέργειες και συχνά αδικαιολόγητες εντάσεις με τη γειτονιά που δημιουργούσαν επιπλέον προβλήματα. Παρόλα αυτά, η επιχείρηση εναντίον της δεν θα μπορούσε να περάσει αναπάντητη. Από τον χώρο της Villas είχαν περάσει σχεδόν τρεις γενιές ζωηρών και αντιδραστικών πνευμάτων. Οι απαντήσεις θα ερχόταν σύντομα και θα ήταν τόσο ποιοτικές, όσο και μαζικές. Πράγματι, στις 9/1/2013, μία εκατοντάδα ανθρώπων ανακατέλαβε τη Villa Amalias με μία άψογα οργανωμένη επιχείρηση που έπιασε στον ύπνο τις δυνάμεις καταστολής και την κυβέρνηση.
Αυτή η κίνηση προκάλεσε νέα αστυνομική παρέμβαση που κατέληξε σε 92 συλλήψεις, ενώ οι δημοσιογραφικές μαριονέτες δούλευαν υπερωρίες για να συκοφαντήσουν κάθε υποψία αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και όποια/όποιον τολμούσε να εκφέρει αντίθετη άποψη. Τώρα η απάντηση έπρεπε να είναι δυναμική, μαζική και αποστομωτική. Το Σάββατο 12/1/2013, 9 χρόνια πριν, καλείται πορεία αλληλεγγύης στα Προπύλαια για τους 92 συλληφθέντες. Η συμμετοχή του κόσμου είναι εντυπωσιακή. Τα παιδιά της Villas φωνάζουν παρών: Ένα ορμητικό ποτάμι που αριθμεί πάνω από 10 χιλιάδες άτομα, ξεκινάει από τα Προπύλαια και μέσω της Πανεπιστημίου, της Πατησίων και της Κοδριγκτώνος καταλήγει στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων. Ήταν το ύστατο χαίρε του κόσμου της αντίστασης σε ένα μέρος που αγάπησε πολύ γιατί αγκάλιασε τους απροσάρμοστους όταν οι υπόλοιποι δεν ήθελαν ούτε να τους βλέπουν.
No comments:
Post a Comment