Οι πρόσφατες επιθέσεις εναντίον κυβερνητικών κτιρίων της Βραζιλίας από οπαδούς του Μπολσονάρου έφερε ξανά στην παγκόσμια αλλά και τοπική πολιτική ατζέντα το ζήτημα της ακροδεξιάς. Οι επιθέσεις ήταν η συνέχεια των τεράστιων διαδηλώσεων που οργάνωσε ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας που ζήτησε την επέμβαση του στρατού (!!!!) γιατί επιμένει να αμφισβητεί δημοσίως την εκλογική του ήττα και θεωρεί ότι αυτή ήταν προϊόν απάτης.
Δεν ξέρω αν αυτοί οι ισχυρισμοί έχουν βάση ή όχι. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι εικόνες θυμίζουν υπερβολικά την εισβολή οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο στις 6/1/2021, τότε που διάφοροι καρναβαλιστές με γούνες και κέρατα την είδαν ζόρικοι επαναστάτες παραβιάζοντας ανοικτές πόρτες και μπαίνοντας ανενόχλητοι σε ένα από τα καλύτερα φυλασσόμενα μέρη του κόσμου.
Είναι αλήθεια ότι ο Μπολσονάρου ποτέ δεν έκρυψε ότι είναι θαυμαστής του Τραμπ, όπως δεν έκρυψε και τις πολιτικές του απόψεις. Βέβαια, είναι εξοργιστικά εύκολο να διαβάζεις εκατοντάδες «δημοκρατικές» αναλύσεις για τους επικίνδυνους Τραμπιστές πολιτικούς της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής που επισημαίνουν τον κίνδυνο της ακροδεξιάς εκτροπής. Το δύσκολο είναι να πεις τι συμβαίνει σήμερα στην ελληνική επικράτεια και την Ευρώπη από πολιτικούς που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί και φιλελεύθεροι. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, κάτι γραφικοί δευτεροκλασάτοι ακροδεξιοί έχουν γίνει υπουργοί, ένας πρώην τηλεπωλητής νανογιλέκων έχει μόνιμο στασίδι στα κανάλια των ολιγαρχών και αυτός που πουλούσε τα χειρόγραφα του Ιησού και το φάρμακο για τη φαλάκρα προετοιμάζεται για σοβαρός κυβερνητικός εταίρος.
Μπορεί η Χρυσή Αυγή να είναι στη φυλακή αλλά οι ιδέες της είναι πιο ισχυρές από ποτέ μέσα στη Βουλή και τα υπουργικά γραφεία. Ας μην ξεχνάμε ότι όσοι γοητεύονται από το εκάστοτε φίδι του εθνικισμού ήταν, είναι και θα είναι οι πιο εύκολοι στόχοι για κάθε κόμμα. Δεν έχουν οικονομικές απαιτήσεις, δεν επιδιώκουν τη μείωση των ακραίων αντιθέσεων, δεν ψάχνουν να χαράξουν νέες διαδρομές που θα οδηγήσουν στην κοινωνική πρόοδο, δεν τους απασχολούν τα σκάνδαλα, οι μίζες και οι παρακολουθήσεις. Αρκεί να τους ταΐσεις με Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια, να προσλάβεις μπάτσους, να πνίξεις μετανάστες και να αποκαλύψεις κάποια αόριστα ύπουλα σχέδια ξένων δυνάμεων για την ανατροπή της χ ελληνικής κυβέρνησης, δηλαδή κάτι μυστήριους τύπους που επιδιώκουν να μας κλέψουν την ξαπλώστρα από την παραλία, να εμποδίσουν την Ελλάδα να κοιτάξει στα μάτια Γερμανία, ΗΠΑ και Κίνα ή να κατακτήσει το Μουντιάλ του 2026.
Για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, μαζί με την ολική ανανέωση του αστυνομικού στόλου, τις διμοιρίες των ΜΑΤ που φυλάνε εδώ και μήνες άδεια κτίρια στο ΑΠΘ, τα νέα αστυνομικά σώματα που δημιουργήθηκαν, τις κρατικές δολοφονίες των Ρομά από αστυνομικούς που έριξαν 40 σφαίρες ενώ ήταν σε άμυνα, τις προκλητικές αποφάσεις της αστικής δικαιοσύνης που ξεπλένουν τους κρατικούς φονιάδες και τα επιστημονικά συνέδρια με τους ειδικούς παπάδες που θα μιλήσουν για την υπογεννητικότητα αναλύοντας τα γυναικεία γεννητικά όργανα, ήρθε πακέτο και η συστημική κανονικοποίηση της ακροδεξιάς ρητορικής. Η κυβέρνηση της ΝΔ γνωρίζει καλά ότι ένα 5-10% των ατόμων που την ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές προέρχονται από τα ακροδεξιά του πολιτικού φάσματος και κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να την ξαναψηφίσουν.
Τα υπόλοιπα κόμματα, βλέπε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, δεν πάνε πίσω και ακολουθούν την ίδια συντηρητική πορεία. Βλέπουν ότι το ακροδεξιό αεράκι έχει πέραση σε ευρύτερα τμήματα του γερασμένου ελληνικού πληθυσμού (το 1/4 της χώρας είναι συνταξιούχοι) και αναγκάζονται να μετατοπίσουν τις θέσεις τους προς τα δεξιά για να ανεβάσουν τα ποσοστά τους. Κάπως έτσι, το πολιτικό σκηνικό ισορροπεί προς το Κέντρο που είναι καταδικασμένο να πηγαίνει προς τα δεξιά και αυτό αντανακλάται στα θέματα δημόσιας τάξης, την πολιτογράφηση των μεταναστών και την έξαρση της αστυνομικής βίας. Όσο για την υπόλοιπη «δημοκρατική» Ευρώπη; Την περίοδο των μερικών και ολικών lockdown όλες οι κυβερνήσεις στράφηκαν σε απολυταρχικά μέτρα που δεν είχαν καμία σχέση με την ιατρική αντιμετώπιση του ιού. Να θυμίσω το περιβόητο άρθρο που ήθελε να περάσει η γαλλική κυβέρνηση, σύμφωνα με το οποίο θα ήταν παράνομη η βιντεοσκόπηση/φωτογράφιση αστυνομικών, ένα άρθρο που αναγκάστηκε να πάρει πίσω μετά από μαζικές αντιδράσεις;
Να αναφερθώ στο καθημερινό κυνήγι σε πάρκα και πλατείες, τα μηνύματα και τα χαρτιά για να βγεις έξω και την απαγόρευση του ψαρέματος; Να δούμε λίγο τη σύνθεση των κυβερνήσεων της Σουηδίας ή της Ιταλίας; Συμπέρασμα: Ο φασισμός δεν έρχεται μόνο από αυτούς που κρατάνε σβάστικες και «πατριώτες» πολιτικούς που επιδιώκουν την επιστροφή στο 1930. Η πιο επικίνδυνη μορφή του είναι οι νυν πολιτικοί – πρώην τραπεζίτες και οι άχρωμοι και ουδέτεροι κεντροκάτι που θέλουν να ικανοποιήσουν την αιωνίως πλανεμένη εκλογική πελατεία. Αυτοί που δεν θα διστάσουν να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να αποκτήσουν εξουσία και θα συμμαχήσουν με τους πάντες για να βολευτούν σε μία καρέκλα. Αυτοί που πάνε με το ρέμα του μέσου όρου, ακόμη και αν αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο γκρεμό. Και δεν χρειάζεται να ψάξουμε τέτοιους στις ΗΠΑ ή την Βραζιλία γιατί έχουμε μπόλικους στα μέρη μας.
Είναι αλήθεια ότι ο Μπολσονάρου ποτέ δεν έκρυψε ότι είναι θαυμαστής του Τραμπ, όπως δεν έκρυψε και τις πολιτικές του απόψεις. Βέβαια, είναι εξοργιστικά εύκολο να διαβάζεις εκατοντάδες «δημοκρατικές» αναλύσεις για τους επικίνδυνους Τραμπιστές πολιτικούς της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής που επισημαίνουν τον κίνδυνο της ακροδεξιάς εκτροπής. Το δύσκολο είναι να πεις τι συμβαίνει σήμερα στην ελληνική επικράτεια και την Ευρώπη από πολιτικούς που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί και φιλελεύθεροι. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, κάτι γραφικοί δευτεροκλασάτοι ακροδεξιοί έχουν γίνει υπουργοί, ένας πρώην τηλεπωλητής νανογιλέκων έχει μόνιμο στασίδι στα κανάλια των ολιγαρχών και αυτός που πουλούσε τα χειρόγραφα του Ιησού και το φάρμακο για τη φαλάκρα προετοιμάζεται για σοβαρός κυβερνητικός εταίρος.
Μπορεί η Χρυσή Αυγή να είναι στη φυλακή αλλά οι ιδέες της είναι πιο ισχυρές από ποτέ μέσα στη Βουλή και τα υπουργικά γραφεία. Ας μην ξεχνάμε ότι όσοι γοητεύονται από το εκάστοτε φίδι του εθνικισμού ήταν, είναι και θα είναι οι πιο εύκολοι στόχοι για κάθε κόμμα. Δεν έχουν οικονομικές απαιτήσεις, δεν επιδιώκουν τη μείωση των ακραίων αντιθέσεων, δεν ψάχνουν να χαράξουν νέες διαδρομές που θα οδηγήσουν στην κοινωνική πρόοδο, δεν τους απασχολούν τα σκάνδαλα, οι μίζες και οι παρακολουθήσεις. Αρκεί να τους ταΐσεις με Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια, να προσλάβεις μπάτσους, να πνίξεις μετανάστες και να αποκαλύψεις κάποια αόριστα ύπουλα σχέδια ξένων δυνάμεων για την ανατροπή της χ ελληνικής κυβέρνησης, δηλαδή κάτι μυστήριους τύπους που επιδιώκουν να μας κλέψουν την ξαπλώστρα από την παραλία, να εμποδίσουν την Ελλάδα να κοιτάξει στα μάτια Γερμανία, ΗΠΑ και Κίνα ή να κατακτήσει το Μουντιάλ του 2026.
Για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, μαζί με την ολική ανανέωση του αστυνομικού στόλου, τις διμοιρίες των ΜΑΤ που φυλάνε εδώ και μήνες άδεια κτίρια στο ΑΠΘ, τα νέα αστυνομικά σώματα που δημιουργήθηκαν, τις κρατικές δολοφονίες των Ρομά από αστυνομικούς που έριξαν 40 σφαίρες ενώ ήταν σε άμυνα, τις προκλητικές αποφάσεις της αστικής δικαιοσύνης που ξεπλένουν τους κρατικούς φονιάδες και τα επιστημονικά συνέδρια με τους ειδικούς παπάδες που θα μιλήσουν για την υπογεννητικότητα αναλύοντας τα γυναικεία γεννητικά όργανα, ήρθε πακέτο και η συστημική κανονικοποίηση της ακροδεξιάς ρητορικής. Η κυβέρνηση της ΝΔ γνωρίζει καλά ότι ένα 5-10% των ατόμων που την ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές προέρχονται από τα ακροδεξιά του πολιτικού φάσματος και κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να την ξαναψηφίσουν.
Τα υπόλοιπα κόμματα, βλέπε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, δεν πάνε πίσω και ακολουθούν την ίδια συντηρητική πορεία. Βλέπουν ότι το ακροδεξιό αεράκι έχει πέραση σε ευρύτερα τμήματα του γερασμένου ελληνικού πληθυσμού (το 1/4 της χώρας είναι συνταξιούχοι) και αναγκάζονται να μετατοπίσουν τις θέσεις τους προς τα δεξιά για να ανεβάσουν τα ποσοστά τους. Κάπως έτσι, το πολιτικό σκηνικό ισορροπεί προς το Κέντρο που είναι καταδικασμένο να πηγαίνει προς τα δεξιά και αυτό αντανακλάται στα θέματα δημόσιας τάξης, την πολιτογράφηση των μεταναστών και την έξαρση της αστυνομικής βίας. Όσο για την υπόλοιπη «δημοκρατική» Ευρώπη; Την περίοδο των μερικών και ολικών lockdown όλες οι κυβερνήσεις στράφηκαν σε απολυταρχικά μέτρα που δεν είχαν καμία σχέση με την ιατρική αντιμετώπιση του ιού. Να θυμίσω το περιβόητο άρθρο που ήθελε να περάσει η γαλλική κυβέρνηση, σύμφωνα με το οποίο θα ήταν παράνομη η βιντεοσκόπηση/φωτογράφιση αστυνομικών, ένα άρθρο που αναγκάστηκε να πάρει πίσω μετά από μαζικές αντιδράσεις;
Να αναφερθώ στο καθημερινό κυνήγι σε πάρκα και πλατείες, τα μηνύματα και τα χαρτιά για να βγεις έξω και την απαγόρευση του ψαρέματος; Να δούμε λίγο τη σύνθεση των κυβερνήσεων της Σουηδίας ή της Ιταλίας; Συμπέρασμα: Ο φασισμός δεν έρχεται μόνο από αυτούς που κρατάνε σβάστικες και «πατριώτες» πολιτικούς που επιδιώκουν την επιστροφή στο 1930. Η πιο επικίνδυνη μορφή του είναι οι νυν πολιτικοί – πρώην τραπεζίτες και οι άχρωμοι και ουδέτεροι κεντροκάτι που θέλουν να ικανοποιήσουν την αιωνίως πλανεμένη εκλογική πελατεία. Αυτοί που δεν θα διστάσουν να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να αποκτήσουν εξουσία και θα συμμαχήσουν με τους πάντες για να βολευτούν σε μία καρέκλα. Αυτοί που πάνε με το ρέμα του μέσου όρου, ακόμη και αν αυτό οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο γκρεμό. Και δεν χρειάζεται να ψάξουμε τέτοιους στις ΗΠΑ ή την Βραζιλία γιατί έχουμε μπόλικους στα μέρη μας.
No comments:
Post a Comment