Εδώ και λίγες μέρες, οι φλόγες ενός νέου πολέμου απειλούνε να κάψουν ολόκληρο το Σουδάν και τις γειτονικές χώρες της βορειοανατολικής Αφρικής (Τσαντ, Ερυθραία, Νότιο Σουδάν). Το Σουδάν είναι μία πελώρια και πάμφτωχη χώρα 46 εκατομμυρίων ψυχών που δεν έχει γνωρίσει κάποια άλλη μορφή ζωής πέρα από μόνιμες στρατιωτικές συγκρούσεις.
Η αρχή έγινε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 όταν απέκτησε επίσημα την ανεξαρτησία του (πρώην βρετανική αποικία που ανήκε στην κατοχή της Αιγύπτου). Οι πρώτες συμπλοκές έγιναν μεταξύ στασιαστών στις πόλεις του νότου και των δυνάμεων της βρετανικής διοίκησης.
Στη συνέχεια, ήρθε ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο τμήμα του Σουδάν που έληξε το 1972 με την Ειρηνευτική Συνθήκη της Αντίς Αμπέμπα με πάνω από 500.000 νεκρούς. Η ειρήνη δεν κράτησε πολύ και το 1983 ξέσπασε ο καταστροφικός δεύτερος Σουδανικός εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στην κυβέρνηση και το Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό του Σουδάν (Sudan People's Liberation Army). Οι συγκρούσεις κράτησαν μέχρι το 2005 και η χώρα κυριολεκτικά αποδεκατίστηκε. Περίπου 2 εκατομμύρια νεκροί, 4 εκατομμύρια μετανάστες, διαλυμένες πόλεις, εξάπλωση της φτώχειας και το άρωμα του αίματος να πλανάται μόνιμα πάνω από το Σουδάν. Ο καταστροφικός δεύτερος Σουδανικός εμφύλιος ήταν ο εμφύλιος πόλεμος με τη μεγαλύτερη διάρκεια στην αφρικανική ιστορία.
Εντωμεταξύ, είχαν ξεκινήσει και οι φυλετικές συγκρούσεις στο Νταρφούρ και το σωτήριο έτος 2011 οι πολίτες του νότιου Σουδάν αποφάσισαν, μετά από δημοψήφισμα, την ανεξαρτητοποίησή τους από το Σουδάν. Τον Ιούλιο του 2011, το Νότιο Σουδάν έγινε ανεξάρτητη χώρα. Πώς όμως φτάσαμε στο σήμερα; Αναμφίβολα, οι τωρινές συγκρούσεις στο Σουδάν εντοπίζονται, εξηγούνται και οφείλονται στον ανταγωνισμό μεταξύ Ανατολής και Δύσης που απειλεί να τινάξει τον πλανήτη στον αέρα. Το 2019, ο Ομάρ Μπασίρ, ο άνθρωπος που ήταν πρόεδρος του Σουδάν για 30 ολόκληρα χρόνια, ανατράπηκε μετά από εξέγερση του λαού. Ακολούθησε το στρατιωτικό πραξικόπημα το 2021. Έκτοτε, την αρχηγία του κράτους ασκεί το Συμβούλιο Κυριαρχίας του Σουδάν, με επικεφαλής τον στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ Αλ Μπουρχάν.
Στην άλλη μεριά, είναι οι Δυνάμεις Ταχείας Υποστήριξης (ΔΤΥ) με κουμανταδόρο τον στρατηγό Μοχάμεντ Χαμντάν Ντάγκλο, ή «Χαμέτι», οι υποκινητές του πραξικοπήματος του 2021 που έδωσε την εξουσία στον στρατό. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως στόχος του είναι οι φανατικοί ισλαμιστές, αλλά ο αληθινός του πόθος είναι να πάρει στα χέρια του ολόκληρη την πίτα της εξουσίας και βέβαια τα πολύτιμα ορυχεία χρυσού. Επισήμως, οι ΗΠΑ στήριξαν τη μετάβαση από τον Μπασίρ στη νέα εποχή. Κάπου εκεί όμως, άρχισε να δυναμώνει ανησυχητικά η παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή που συμφώνησε με τους στρατηγούς της χούντας να δημιουργήσει μια ναυτική βάση στην Ερυθρά Θάλασσα.
Οι μισθοφόροι του Wagner εγκαταστάθηκαν στο Σουδάν και, τι πιο σύνηθες, έβαλαν και αυτοί στο μάτι τον χρυσό. Όταν έσπασαν οι ευαίσθητες ισορροπίες μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και στρατηγών, ξέσπασε ο πόλεμος. Πέρα από τις διπλωματικές και γεωπολιτικές κόντρες, είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ και οι μαριονέτες τους δεν νιώθουν βολικά με τα νέα δεδομένα. Αγχώνονται, πανικοβάλλονται, βλέπουν μπροστά στα μάτια τους την ταχεία διάλυση του ονειρόκοσμου της Disney και αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η πραγματικότητα τους έχει ήδη ξεπεράσει. Η Κίνα έχει επενδύσει τεράστια ποσά σε υποδομές, συμφωνίες και έργα σε ολόκληρη την Αφρική και έχει ένα ανεξάντλητο πληθυσμιακό δυναμικό που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες σε όλα τα μέτωπα. Οι υπερδυνάμεις του νέου κόσμου, που προσωπικά δεν μου προξενούν καμία συμπάθεια, μοιάζουν να έχουν σχέδιο, υπομονή και στρατηγική.
Η Ευρώπη ακόμα δεν έχει συνέλθει οικονομικά από τις κυρώσεις που επέβαλλε στη Ρωσία και αν τολμήσει να εμπλακεί σε οικονομικό πόλεμο με την Κίνα τότε τα μπάχαλα που έγιναν στη Γαλλία τις τελευταίες εβδομάδες θα μοιάζουν με ειρηνική διαμαρτυρία παιδιών του νηπιαγωγείου. Αν η Δύση θεωρεί ότι η λύση για να καθυστερήσει το αναπόφευκτο, δηλαδή τον κόσμο με 2-3-4 διαφορετικούς πόλους εξουσίας, είναι να δημιουργήσει μία, δύο, τρεις, τριάντα Ουκρανίες, τότε το μόνο που θα καταφέρει είναι να την εγκαταλείψουν και οι τελευταίοι αφελείς υποστηρικτές της.
No comments:
Post a Comment