ΜΥΑΛΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΑΡΑΜΟΣΑΛΑΤΑΣ

Δυστυχώς, δεν προκαλούν κάποια έκπληξη οι δημόσιες εκφράσεις προσβολής και απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής που εκφράστηκαν στο ίντερνετ, την TV και τα υπόλοιπα μέσα μετά το πολύνεκρο ναυάγιο. Ο βόθρος έχει ξεχειλίσει προ πολλού (και) στα μέρη μας.

Είναι γεγονός ότι ανέκαθεν υπήρχαν ρατσιστικές φωνές στην ελληνική κοινωνία που εκδηλώθηκαν σε διάφορες ιστορικές περιόδους: «Τουρκόσποροι» και «παστρικιές» οι ομοεθνείς μικρασιάτες πρόσφυγες το 1922, «κλέφτες» οι Αλβανοί στις αρχές των 90s, «υποανάπτυκτοι» οι μετανάστες από την Ασία που έφαγαν σφαίρες όταν πήγανε να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους στη Μανωλάδα Ηλείας τον Απρίλιο του 13, «ενοχλητικοί» οι μαύροι της Αφρικής.

Βέβαια, αυτές οι φωνές ποτέ δεν ήταν κυρίαρχες από το 1974 και μετά. Εξέφραζαν ένα 10-15 άντε 20%. Σήμερα, η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι αδιάφορη και δεν συγκινείται με τίποτα που δεν αγγίζει τον υπέροχο εαυτό της. Ούτε για ναυάγια με 50, 500 ή 50000 νεκρούς, ούτε για σύγκρουση τρένων που εν έτη 2023 βρέθηκαν στην ίδια γραμμή, ούτε για τα δημόσια νοσοκομεία που παραπαίουν, ούτε για την ακρίβεια, ούτε για τα απλησίαστα ενοίκια. Επιπλέον, οι σκατόψυχοι επιδιώκουν να γίνουν σεβαστές οι απόψεις τους.

Το έγραψαν αρκετοί και συμφωνώ απόλυτα μαζί τους. «Λίγα χρόνια πριν, ζούσαν ανάμεσά μας. Τώρα, ζούμε εμείς ανάμεσά τους». Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο και γιατί άλλαξαν τα δεδομένα; Οι λόγοι είναι πολλοί και σημαντικοί: Η ελληνική χρεοκοπία του 10, τα συνεχόμενα μνημόνια, η φυγή εκατοντάδων χιλιάδων νέων στο εξωτερικό, η είσοδος των ναζί στη Βουλή, η κυριαρχία της βλακείας, η Ευρώπη φρούριο που ψάχνει να καθυστερήσει το αναπόφευκτο, η άνοδος της μέσης ηλικίας και η γήρανση του πληθυσμού.

Προσωπικά, είμαι υπέρ του διαλόγου, του ανοίγματος στο διαφορετικό, της ζύμωσης και της ανταλλαγής απόψεων οπουδήποτε υπάρχουν περιθώρια συνεννόησης. Κατά καιρούς, έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους με τελείως διαφορετικές πολιτικές απόψεις και έχω συνάψει δυναμικές και γνήσιες εργασιακές, φιλικές και ερωτικές σχέσεις μαζί τους. Σήμερα όμως, πρέπει όλοι να κάνουμε μια επιλογή. Την ίδια επιλογή που έπρεπε να κάνουν και οι Γερμανοί στα τέλη του 1930 για να γλυτώσουν αυτοί, αλλά και η ανθρωπότητα, από όσα φρικιαστικά ακολούθησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εδώ δεν χωράνε υπεκφυγές. Είτε εγκρίνεις την ανθρώπινη εξέλιξη χιλιάδων ετών, είτε επιλέγεις να γυρίσεις στις σπηλιές. Είτε υπερασπίζεσαι ξεκάθαρα και φωναχτά τα δικαιώματα ΟΛΩΝ των ανθρώπων, ανεξαρτήτως χρώματος, αίματος, θρησκεύματος, είτε κατασκηνώνεις συνειδητά στο στρατόπεδο της χαζομάρας. Προσοχή! Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κάποια ανούσια πολιτική διαμάχη μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Έχουμε να κάνουμε με τη μητέρα των μαχών, το υπέρτατο ντέρμπι μεταξύ λογικής και ηλιθιότητας, τη σύγκρουση μεταξύ αυτών που έχουν μυαλό στο κεφάλι και αυτών που έχουν ταραμοσαλάτα.

Ναι ρε Δήμο αλλά είναι πολλοί, θα πει κάποια/κάποιος που διστάζει. Και αν επικρατήσει τελείως η βλακική λαίλαπα τι κάνουμε; Αν πάρει 60% η ΝΔ, 10% αυτός με τα χειρόγραφα του Ιησού και άλλα 10 οι σκοταδιστές παπάδες; Απάντηση: Ας είναι και το 99,99%, ας γίνει η Ελλάδα ότι πιο οπισθοδρομικό και μίζερο έχει εμφανιστεί στην ιστορία, ας ξανάρθει ο Μεσαίωνας και η Ιερά Εξέταση. Καμία ανοχή στη σκατοψυχιά, καμία συνδιαλλαγή με τη βλακεία. Όπως είχε πει ο συγγραφέας και ποιητής Μενέλαος Λουντέμης «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάνω πάλι τέσσερα εγώ».