Η ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ GREEK MAFIA

Η πρόσφατη δολοφονία του 44χρονου έξω από πρατήριο καυσίμων στον Νέο Κόσμο και τα σοκαριστικά βίντεο προκάλεσαν δικαιολογημένα πολλές κουβέντες, οι οποίες όμως κινούνται σε αποπροσανατολιστική κατεύθυνση:

Τα ΜΜΕ σκορπάνε τρόμο, το μέγεθος της ελληνικής μαφίας παρομοιάζεται με αυτό της ρωσικής και η καθημερινότητα στην Ελλάδα παρουσιάζεται σαν εμπόλεμη ζώνη. Λυπάμαι που θα δυσαρεστήσω τη συντριπτική πλειοψηφία της γερασμένης ελληνικής κοινωνίας που απαιτεί μονίμως σκληρότερες ποινές, νέες φυλακές, ιδιώνυμα, ισόβια και θανατικές ποινές, αλλά τα νούμερα της χώρας στη βαριά εγκληματικότητα (πχ δολοφονίες) είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη.

Φυσικά και υπάρχουν πολλά περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, τα ψυχικά νοσήματα καλπάζουν και βλέπουμε μία αυξητική τάση στη βία των ανηλίκων. Όλα αυτά γίνονται χειρότερα από την ξεκάθαρη έλλειψη προοπτικής στις νέες γενιές που είναι σίγουρο ότι θα μας απασχολήσει στο μέλλον διότι δεν μας απασχολεί την ώρα που πρέπει, δηλαδή στο παρόν. Στην περίπτωση της «Greek Mafia» όμως, η δύσκολη και ενοχλητική συζήτηση, που μέχρι στιγμής ΔΕΝ γίνεται, αφορά την οικονομική σύνδεση του ελληνικού κράτους με τις οργανωμένες ομάδες των ανθρώπων που εμπλέκονται σε δολοφονίες, εμπόριο ναρκωτικών, προστασίες, εκβιασμούς, λαθρεμπόριο καυσίμων, πορνεία και άλλες παραβατικές πράξεις. Τι θέλω να πω;

Τα τελευταία 7 χρόνια έχουν γίνει δεκαέξι (16) δολοφονίες που σχετίζονται λιγότερο ή περισσότερο με τον κόσμο της Greek Mafia. Μερικοί φόνοι έχουν γίνει σε κεντρικές περιοχές της Αθήνας και ήταν τα λεγόμενα «μεγάλα ονόματα» του χώρου. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι σε καμία από τις 16 δολοφονίες δεν υπήρξε κάποιου είδους φυσικής εμπλοκής των εκτελεστών με αστυνομικές μονάδες. Κανένα περιπολικό, καμία μηχανή, κανένας ασφαλίτης δεν αντιλήφθηκε κάτι ύποπτο, ας πούμε 2-3 «ζόρικους» τύπους που επιβαίνουν σε ακριβό αμάξι και οδηγάνε γρήγορα ή έχουν σημάδια νευρικότητας. Κανένας δεν ειδοποίησε, δεν εντόπισε ομάδα υποστήριξης, δεν ξεκίνησε καταδίωξη και φυσικά δεν μπήκε στη διαδικασία να ανταλλάξει πυροβολισμούς. Αυτό το 0/16 είναι ένα πραγματικά εξωπραγματικό στατιστικό.

Καθημερινά διαβάζουμε για μικροκλοπές ή ακόμα και ληστές τραπεζών που έπεσαν τυχαία σε ευσυνείδητο πολίτη-σερίφη εκτός υπηρεσίας που τους ακινητοποίησε ή κάτι παρόμοιο. Μετά από επεισοδιακές πορείες υπάρχουν πάντα προσαγωγές ή συλλήψεις που γίνονται στους γύρω δρόμους. Αυτές οι προσαγωγές/συλλήψεις γίνονται από ειδικές μονάδες (ΥΑΤ, ΥΜΕΤ, ΔΕΛΤΑ) που δημιουργηθήκαν για αυτόν τον σκοπό. Σε περιπτώσεις οπαδικής βίας έχουμε, αργά ή γρήγορα, μερική ή ολική εξιχνίαση των υποθέσεων. Στην περίπτωση της ελληνικής μαφίας, που σχεδόν όλοι οι φόνοι παραμένουν ανεξιχνίαστοι, οι χιλιάδες ένστολοι καταφέρνουν να «εξαφανίζονται» από κεντρικούς δρόμους και πολυσύχναστες γειτονιές των αστικών κέντρων και ΚΑΜΙΑ ειδική μονάδα δεν έχει φτιαχτεί για να αντιμετωπίσει τους μαφιόζους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Και τα δύο πιθανά σενάρια είναι ενοχοποιητικά για την ηγεσία του ελληνικού κράτους.

-) Η ΕΛ.ΑΣ έχει επιλέξει συνειδητά να μην ασχοληθεί ενεργά με το ξεκαθάρισμα λογαριασμών στον κόσμο της μαφίας. Αυτό είναι κάτι σύνηθες για όλες τις αστυνομίες του κόσμου, αν και καμία δεν πρόκειται να το παραδεχτεί δημόσια: Όταν οι αντίπαλες συμμορίες αρχίζουν να αλληλοεξοντώνονται, οι «προστάτες του πολίτη» απλά μετράνε το σκορ και κάνουν την καταμέτρηση. Είναι μία παμπάλαια πρακτική που έχει περιγράψει εξαιρετικά ο Γάλλος Ζακ Μεσρίν στο βιβλίο του «Το ένστικτο του θανάτου»: «…Και άλλοι σκοτώθηκαν ή εξαφανίστηκαν. Το αίμα ξεπλένεται με αίμα. Καμιά φορά σκοτώνεις αυτόν που θα μπορούσε να είναι φίλος σου αν δεν βρισκόταν από την άλλη πλευρά. Δεν υπάρχει τίποτα πιο κουτό από έναν πόλεμο ανάμεσα σε συμμορίες, κάνει τη δουλειά της αστυνομίας η οποία απλώς μετράει τους πόντους».

-) Μερικοί ανώτεροι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ, ή ακόμα και υπουργοί του ελληνικού κράτους έχουν μεγάλες οικονομικές δοσοληψίες με άτομα της ελληνικής μαφίας. Οι σχετικοί διάλογοι έχουν αποκαλυφθεί εδώ και χρόνια και είναι εξόχως διαφωτιστικοί για το επίπεδο διαπλοκής, συνεργασίας και οικειότητας ανάμεσα στις πλευρές των «νόμιμων» και των «παράνομων». Σε αυτό τον κόσμο, τα δυσθεώρητα σύνορα μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας παραβιάζονται συνεχώς και η μετακίνηση προκαλεί προβλήματα που μπορούν να λυθούν αποκλειστικά με την κριτική των όπλων. Επιπλέον, ο πόλεμος της νύχτας, αυτό το αδυσώπητο κυνήγι μαύρου χρήματος, μεγαλώνει όσο αυξάνονται τα κέρδη και εμφανίζονται στο προσκήνιο νέες γενιές που θέλουν το δικό τους μερίδιο από την πίτα ή και ολόκληρη την πίτα.

Η αντιμετώπιση της “Greek Mafia” από το ελληνικό κράτος θυμίζει τον σκύλο που κυνηγάει την ουρά του φίλε αναγνώστη. Όπως είχα γράψει σε κείμενο που δημοσιεύτηκε τον Φλεβάρη του 23 με τίτλο «Η αθώα Greek Mafia του ένοχου ελληνικού κράτους»: «Αυτή η υπόθεση στην οποία ερευνάται η διαδρομή εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ μηνιαίως και περιλαμβάνει μεγάλα κεφάλια της μαφίας, δικηγόρους, δημοσιογράφους, υψηλόβαθμους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ με προϋπηρεσία στην Αντιτρομοκρατική και ασφαλίτες, είναι καταδικασμένη να παραμείνει στο σκοτάδι. Ο λόγος;
Ακουμπάει πάνω στον πυρήνα του ελληνικού κράτους, δηλαδή τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, το μαύρο χρήμα, τους ανθρώπους που κάνουν τη βρώμικη δουλειά, την αστυνομία και τη δικαιοσύνη. 

Αφορά νόμιμες και παράνομες πράξεις που ακροβατούν συνεχώς στο σημείο τριβής μεταξύ κράτους και παρακράτους, εκεί που μπλέκονται καθημερινά τα σύνορα των δύο αθέατων κόσμων με θανάσιμα αποτελέσματα, εκεί που οι γνωστοί ποινικολόγοι μετατρέπονται ξαφνικά σε φυλακισμένοι, οι πετυχημένοι επιχειρηματίες σε ανεξιχνίαστες δολοφονίες και οι φίλοι δημοσιογράφοι σε επικίνδυνους μάρτυρες που πρέπει να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Θα μπορούσες να πεις ότι η ελληνική μαφία είναι καταδικασμένη να κηρυχτεί αθώα για να μην κηρυχτεί ένοχο το ελληνικό κράτος»…