ΒΟΛΤΑΡΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ (μέρος 3 και τελευταίο)

Η πτήση για τη Lima ήταν προγραμματισμένη για τα χαράματα 1/3/2019 και αυτό μεταφράζεται σαν μία καλή ευκαιρία για ένα σύντομο ύπνο. Φτάσαμε αρκετά πρωί στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας του Περού, επομένως ολόκληρη η μέρα ήταν στη διάθεση μας. Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να αλλάξουμε λεφτά (1 ευρώ = 3,76 sol) και να κλείσουμε αεροπορικά εισιτήρια με επιστροφή από το Belmondo Viajes για το Cusco, τη θρυλική πρωτεύουσα των Ίνκας. Έχει πολλές πτήσεις από Lima για Cusco, αλλά όλες γίνονται μόνο πρωί.

Ξεμπερδέψαμε σχετικά νωρίς με τα εισιτήρια, η πτήση μας ήταν για αύριο το πρωί και η επιστροφή μας στις 6/3/2019. Το δωμάτιο που θα μέναμε ήταν στην περιοχή του Callao κοντά στο λιμάνι. Η περιοχή είναι σαν και αυτές που έχεις στο μυαλό σου όταν ακούς για ζόρικα και επικίνδυνα μέρη στη Λατινική Αμερική. Γεμάτη με πουτάνες και hostal ΜΟΝΟ για πουτάνες, ναρκωτικά και μία διάχυτη αίσθηση ότι μπορούν σε ψειρίσουν στο επόμενο δευτερόλεπτο. Βρεθήκαμε με τον άνθρωπο στη διεύθυνση που είχαμε και αυτός μας πήγε στο σπίτι που έμενε η πεθερά του! Τέλος καλό, όλα καλά, αφήσαμε τα πράγματα ένα μπανάκι και βόλτα στην πόλη.

Γενικά, η Lima συγκεντρώνει απόλυτα το χάος της Λατινικής Αμερικής. Από τη μία μεριά, στο Callao έχει ακραία και εξωφρενική φτώχεια που σε διαπερνάει μέχρι το μεδούλι όταν βλέπεις υπαίθριες λαϊκές αγορές πάνω σε χώματα και λάσπες και άτομα να πουλάνε στο δρόμο νερά, αναψυκτικά και εφημερίδες για να βγάλουν ένα πιάτο φαγητό. Από την άλλη μεριά, σε περιοχές σαν το τουριστικό Miraflores που βρέχεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό, βλέπεις εμπορικά κέντρα, ακριβά μαγαζιά, περιποιημένα πάρκα και το χρήμα να ρέει άφθονο. Δύο στρατόπεδα μέσα στην ίδια πόλη, που απέχουν μόλις λίγα χιλιόμετρα μεταξύ τους και μας υπενθυμίζουν το μοναδικό προαιώνιο ντέρμπι που γνώρισε η ανθρωπότητα: Φτωχοί εναντίον πλουσίων.

Μετά από κάτι καφέδες, κάποιες μπύρες, λίγο φαγητό και πολλές βόλτες, ψάξαμε ταξί για να επιστρέψουμε στο δωμάτιο μας. Οι οδηγοί στο Περού κορνάρουν περίπου πέντε φορές το λεπτό. Ο Miguel κρατούσε μία ταμπέλα στο χέρι που έγραφε με μαρκαδόρο Callao και με οδήγηση τύπου Formula 1 μας πήγε εκεί που έπρεπε. Μετά από μερικές ώρες ύπνου πήγαμε πάλι στο αεροδρόμιο Jorge Chavez που έχει αρκετή κίνηση για να πετάξουμε για το Cusco. Η πτήση είναι περίπου μία ώρα και κάτι. Με το που φτάνεις στο Cusco σε υποδέχονται με φύλλα κόκας... Η πόλη όπου μεγαλούργησαν οι Ίνκας χτίστηκε στη μορφή του πούμα και βρίσκεται σε υψόμετρο 3.500 μέτρων. Με το που φτάνεις, αισθάνεσαι παντού την παρουσία των Ινδιάνων. Περπατάς στα μέρη τους, βλέπεις τα βουνά και τα ποτάμια τους, αντιλαμβάνεσαι σχεδόν αμέσως γιατί διάλεξαν αυτό το μέρος σαν κέντρο του πολιτισμού τους.

Η μεγάλη τοιχογραφία που δεσπόζει στο Cusco απεικονίζει τη μάχη που έδωσε ο Πατσακούτι, σύμφωνα με τους ξεναγούς και τους αρχαιολόγους ο καλύτερος βασιλιάς των Ίνκας, απέναντι στους Τσάνκας έξω από το Cusco. Το κανονικό του όνομα ήταν Κούσι Ίνκα και εκτός από τον κατάλληλο σχεδιασμό στις μάχες, είχε και πολιτική σκέψη με ότι καλό και κακό συνεπάγεται αυτή... Ο Πατσακούτι κατάλαβε ότι οι υποταγμένοι λαοί έπρεπε να αισθανθούν μέλη της αυτοκρατορίας και για αυτό επέβαλε τη γλώσσα των κετσούα για να θυμίσει σε όλους ότι είναι συγγενικά φύλα. Εκτός αυτού, αναδιαμόρφωσε την πρωτεύουσα, τόνωσε τις αραιοκατοικημένες περιοχές και έχτισε νέες πόλεις όπως το εκθαμβωτικό Machu Picchu που έγινε το 1460 μΧ.

Πριν την επίσκεψη στο Machu Picchu, ας αναφερθούμε και σε κάποια άλλα μέρη των Ίνκας που αξίζει να επισκεφτείς. Η Pisaq ήταν η πρωτεύουσα της Valle Sagrado (Ιερής κοιλάδας), πέντε (5) φορές μεγαλύτερη από το Machu Picchu και με δικό της νεκροταφείο. Βρίσκεται σε υψόμετρο 3.400 μέτρων, ανάμεσα σε θεόρατα βουνά, άσπρα και γκρι σύννεφα και καταπράσινα δέντρα. Ένα θαυμάσιο μέρος. Το Ollantaytambo με τη φανταστική θέα και το “θρησκευτικό χώρο” των Ίνκας (λάτρευαν τον Ήλιο σαν Θεό και κάποια σύμβολα όπως το πούμα, τον κόνδορα και το φίδι που είχαν τη δική τους σημασία). Εδώ ήταν ένα βουνό που σε συνδυασμό με τη θέση του Ήλιου χρησίμευε σαν ημερολόγιο για τις εποχές του χρόνου. Το Chincero που βρίσκεται σε υψόμετρο 3.800 μέτρων και συνεχίζει να διατηρεί την παμπάλαιη παράδοση πλεξίματος που πάει από γενιά σε γενιά και δεν υπάρχει σε κανένα βιβλίο. Στην κορυφή του βλέπεις ένα καθολικό ναό που έκαναν οι Ισπανοί το 1608. Οι Ινδιάνοι δεν δέχτηκαν να γίνουν σκλάβοι των Ισπανών και έφυγαν στα βουνά...

Για να πας στο Machu Picchu χρειάζεται να πας από το Cusco στο Ollantaytambo με λεωφορείο. Από το Ollantaytambo πας με τρένο στο Aguas Calientes, εκτός και αν θέλεις να δοκιμάσεις να κάνεις με τα πόδια μέσω του Inca trail αυτά τα 40 χιλιόμετρα μέσα στη φύση. Από το Aguas Calientes η απόσταση είναι 8-9 χιλιόμετρα για το Machu Picchu (αρχαίο βουνό) και μπορείς να πας με λεωφορείο ή με τα πόδια μέχρι την είσοδο. Παρά τα ατελείωτα σμήνη των τουριστών το μέρος είναι καλοδιατηρημένο σε εντυπωσιακό βαθμό. Έχει μόνο μία είσοδο και μία έξοδο, μόνο ένα αναψυκτήριο και αυτό απέξω. Όταν μπαίνεις μέσα καταλαβαίνεις γιατί θεωρείται ένα από τα 7 σύγχρονα θαύματα του κόσμου. Όσες φωτογραφίες και βίντεο και αν έχεις δει η πραγματική εικόνα είναι διαφορετική.

Δεν είναι μόνο οι συνοικίες της πόλης και ο διαχωρισμός τους. Είσαι σε υψόμετρο μόλις 2.400 μέτρων, αλλά η τοποθεσία του μέρους είναι τέτοια που εσύ νομίζεις ότι θα αγγίξεις τον ουρανό! Δεν είναι μόνο η κορυφή του Machu Picchu και του Huayna Picchu, αλλά και κάποια πελώρια βουνά σε όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα που καθιστούν την πόλη σχεδόν αόρατη. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Ισπανοί δεν μπόρεσαν ποτέ να τη βρουν. Τα βουνά στέκονται πάνω από τη γη σαν άγρυπνοι φρουροί που επιβλέπουν τα πάντα. Η ομίχλη που περνάει μέσα από τις κορυφές, ο ποταμός Urubamba που βρίσκεται από κάτω, τα δεκάδες βουνά και τα σύννεφα σχηματίζουν ένα σαγηνευτικό τοπίο. Είναι φυσικό να νιώθεις μία έντονη και μυστήρια πνευματικότητα να κυριεύει το μυαλό και το σώμα σου την ίδια στιγμή. Γιατί έγινε αυτή η πόλη; Γιατί εγκαταλείφθηκε; Χαζεύοντας την πόλη και το πόσο ενταγμένη είναι στην ολότητά της μέσα στο φυσικό περιβάλλον χρειάζεται να προσπαθήσεις να καταλάβεις την κουλτούρα των ινδιάνων για να την εκτιμήσεις περισσότερο.

Πρέπει να δεις πόσο σημαντικός ήταν ο χρόνος για την ανάπτυξη της ζωής. Να κατανοήσεις ότι ο χρυσός και το ασήμι ήταν μόνο για διακόσμηση και η γη είχε μεγαλύτερη αξία. Να χωνέψεις την αξία της συλλογικής και μακροχρόνιας εργασίας και του αιώνιου σεβασμού στη φύση που μας παρέχει τα πάντα. Με το μυαλό γεμάτο εικόνες και το σημειωματάριο γεμάτο με μικρά κείμενα επιστρέψαμε στο Cusco για λίγο φαγητό και ύπνο. Τα χαράματα μας περίμενε μία ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση, τα περιβόητα Χρωματιστά Βουνά (Rainbow Mountains όπως τα έχουν ονομάσει για τουριστικούς λόγους). Τα βουνά είναι σε υψόμετρο που ξεπερνάει τα 5.000 μέτρα και ζορίζεσαι αρκετά. Τα βανάκια που σε μεταφέρουν εκεί σε αφήνουν σε ένα ύψος κοντά στα 4.900 και μετά από 2 ώρες περπάτημα μπορείς να φτάσεις την κορυφή.

Το περπάτημα βέβαια σε τέτοιο υψόμετρο δεν είναι και τόσο εύκολο. Είναι παλούκι. Ότι και να πάρεις, όσο και να προετοιμαστείς, όσο ξεκούραστος και αν είσαι, που εμείς ήμασταν πτώματα, η ανάβαση είναι δύσκολη υπόθεση και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. Βλέπεις τα λάμα που είναι αξιαγάπητα ζωάκια να βόσκουνε παντού και αρκετούς να πηγαίνουν με άλογο. Τα πάντα χαμογελαστά ινδιανάκια κοριτσάκια σέρνουν το άλογο, τον αναβάτη του και δεν καταλαβαίνουν τίποτα, εσύ όμως (δηλαδή εγώ) είσαι κλασμένος! Η αναπνοή σου όλο και δυσκολεύει, έχεις ενοχλήσεις στο στομάχι, ο πονοκέφαλος είναι σίγουρος και όλα αυτά μαζί είναι άσχημος συνδυασμός. Η θέα είναι υπέροχη, τα βουνά έχουν όντως 4-5 διαφορετικά χρώματα αλλά για να λέμε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, εγώ σταμάτησα 2-3 λόφους πριν την κορυφή, ο Νίκος ανέβηκε λίγο παραπάνω και στο γύρνα λιώσαμε στον ύπνο.

Μετά από το Περού, πήγαμε για λίγο στο Montevideo της Ουρουγουάης και από εκεί με πλοίο ξανά στο αγαπημένο BA για να πάρουμε την πτήση της επιστροφής από την Αργεντινή. Περιγραφή για αυτά δεν έχει. Η τριλογία των κειμένων κλείνει εδώ, ελπίζω να ήταν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα για όσες και όσους το επιχείρησαν. Gracias amigos! 

ΥΓ: Οι φωτογραφίες είναι του Νίκου Σιούτη.

ΥΓ2: Ίνκα λεγόταν μόνο ο βασιλιάς, επομένως είναι λάθος να τους αποκαλούμε όλους έτσι.

ΥΓ3: Το πούμα ήταν το σύμβολο της ζωής στη Γη, ο κόνδορας συμβόλιζε τη ζωή στον ουρανό και το φίδι τη ζωή στον κάτω κόσμο.