as

as

Friday, August 30, 2019

ΜΗΠΩΣ Ο ΔΥΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ;


Η ιστορία μας διδάσκει ότι πρέπει να περιμένουμε αρκετές δεκαετίες για να κρίνουμε με πιο “κρύα” και αντικειμενική προσέγγιση τα γεγονότα που βλέπουμε να συμβαίνουν τώρα στην εποχή μας. Επίσης, είναι γνωστό ότι μαθαίνουμε την ιστορία που έχουν γράψει οι νικητές και θέλουν να παρουσιάσουν την εκδοχή τους σαν το μοναδικό αφήγημα.

Μήπως όμως όλο αυτό που έχουμε γνωρίσει σαν “δυτικός πολιτισμός”, δηλαδή τόσο το οικονομικό σύστημα όσο και ο τρόπος ζωής που επιβλήθηκε στον πλανήτη τα τελευταία χρόνια με πολέμους, με εμπορικές συναλλαγές αλλά και με την εδραίωση της παγκοσμιοποίησης, είναι πιο κοντά στο τέλος του παρά σε μία φάση ακμής και ανάπτυξης; Ξέρουμε ότι όλες οι αυτοκρατορίες έχουν ημερομηνία λήξης και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την ορμητική ζωντάνια του νέου όταν οι συνθήκες είναι ώριμες για την εμφάνισή του. Το νέο μπορεί να είναι κάτι καλύτερο ή κάτι χειρότερο, αλλά ποτέ δεν αργεί να έρθει στο προσκήνιο.

Ας συμφωνήσουμε τουλάχιστον σε αυτό: Εκτός από τη χρήση της υπερσύγχρονης τεχνολογίας που απολαμβάνουμε εξαιτίας των εφευρέσεων ελάχιστων ατόμων και καλύπτουν τη γιγάντωση της παγκόσμιας βλακείας στην εποχή των έξυπνων συσκευών και των ηλίθιων ανθρώπων, τα πράγματα είναι όντως δύσκολα για τη δύση, δηλαδή τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Γιατί;

1) Οι τρομακτικές οικονομικές ανισότητες έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο που το πλουσιότερο 1% κατέχει περισσότερο πλούτο από το μισό πληθυσμό της Γης! Σε μία τόσο εξοργιστική, ελεεινή και άρρωστη κατάσταση, αν αύριο ξεσπούσε μία παγκόσμια επανάσταση ενάντια στην τραπεζοκρατία με εκατομμύρια νεκρούς, καταστροφές και ριζικές αναταράξεις του πολιτικού σκηνικού θα ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο και απλά θα σκεφτόμασταν ότι άργησε να συμβεί.

2) Όπως έλεγε ο Στίβεν Χόκινγκ αν ο πλούτος που παράγουν οι μηχανές μοιραστεί με δίκαιο τρόπο τότε όλοι οι άνθρωποι θα απολαμβάναμε μία ζωή γεμάτη άνεση και χαρά. Αν όμως οι ιδιοκτήτες των μηχανών θελήσουν να κρατήσουν μόνο για τον εαυτό τους τον παραγόμενο πλούτο τότε αυτό θα προκαλέσει μεγάλη δυστυχία και θα σημαίνει ότι η χρήση της τεχνολογίας οδηγεί σε συνεχώς αυξανόμενη ανισότητα.

3) Η κλιματική αλλαγή είναι κάτι που ήρθε για να μείνει και ήδη τη νιώθουμε στο πετσί μας. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα θα προκαλέσουν μελλοντικές αλλαγές στην καθημερινότητά μας που ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε σήμερα. Οι κλιματικοί μετανάστες, οι υψηλές θερμοκρασίες, η ερημοποίηση τεράστιων εκτάσεων, η κατασπατάληση των φυσικών πόρων, η καταστροφή των δασών και η μόλυνση των νερών εξαιτίας της αιώνιας αναζήτησης κέρδους που είναι ο πυρήνας του καπιταλισμού θα έχουν συνέπειες για όλους μας. Κακομεταχειριζόμαστε το περιβάλλον εδώ και δεκαετίες και ήρθε η ώρα να υποστούμε τις συνέπειες.

4) Ο ολοκληρωτικός έλεγχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης από τους πλουσιότερους ανθρώπους δημιουργεί μία ψεύτικη ενημέρωση που απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα. Μπορεί μέσω των social media να έχει φωνή ο καθένας και να γράφει την άποψη του, όμως η ροή της πληροφορίας σε μαζικό επίπεδο και η ανάλυση των εξελίξεων παραμένει στα χέρια της κυρίαρχης ελίτ. Σε απλά λόγια, δεν μαθαίνουμε τι συμβαίνει, μαθαίνουμε αυτά που θέλουν να μάθουμε ότι συμβαίνουν.

5) Γεγονότα που συμβαίνουν συχνά δίπλα μας και τα προσπερνάμε σα να μην τρέχει τίποτα μπορεί να προκαλέσουν ανά πάσα στιγμή μία χιονοστιβάδα απρόβλεπτων εξελίξεων. Για παράδειγμα, ο κάθε λευκός δεξιός χριστιανός με μυαλό αμοιβάδας μπορεί να πάρει το τουφέκι του και να εκτελέσει 10-20-50 μουσουλμάνους. Συμβαίνει συχνά τελευταία. Επίσης, ο κάθε πωρωμένος αλλαχακμπαράκιας μπορεί να τυλιχθεί με εκρηκτικά και να ανατινάξει ένα βαγόνι του μετρό με άπιστους εχθρούς γιατί πιστεύει ότι θα τον περιμένουν οι παρθένες στον ισλαμικό Παράδεισο. Είναι τόσο απίθανο να πάρει κάποιος μαύρος το όπλο του και να εκτελέσει 30-40 λευκούς ή μπάτσους στη σημερινή Αμερική του Τραμπ; Και αν το κάνει, μετά θα μπορέσουν οι εξουσιαστές να ελέγξουν την κατάσταση; Με ποιον τρόπο και με τι κόστος;

Εκτός από τα παραπάνω, ας σκεφτούμε και κάτι ακόμα. Η άλωση της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου του 1453 έγινε ακριβώς γιατί είχε έρθει η ώρα της να γίνει. Τα μόνο εδάφη που είχαν απομείνει στο Βυζάντιο ήταν η περιοχή γύρω από την Πόλη και μερικές εκτάσεις στην Πελοπόννησο. Η άλωση αυτή σήμανε το τέλος της υπερχιλιετούς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά τα σημάδια της πτώσης ήταν ήδη εκεί: Ο Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ δεν αντιμετώπισε καμία αυτοκρατορία παρά τις ελληνοχριστιανικές ιστοριούλες που κυκλοφορούν από άσχετους. Αντιμετώπισε ένα υπερβολικά ταλαιπωρημένο Βυζάντιο σε άσχημη οικονομική κατάσταση, με κατοίκους που δεν ήξεραν τι πρέπει να κάνουν και γιατί. Οι πολιτικές και θρησκευτικές έριδες ήταν παντού, η διαπλοκή ήταν παρούσα και το “ένδοξο” παρελθόν ήταν πολύ μακριά.

Το ίδιο έγινε και με την πτώση της Ρώμης που οδήγησε στα μαύρα χρόνια του μεσαίωνα όπου ο ακραίος σκοταδισμός του χριστιανισμού εκφράστηκε με τέτοιο τρόπο που γύρισε την ανθρωπότητα χιλιάδες χρόνια πίσω. Η παρακμή της Ρώμης και η σήψη ήταν σε τόσο προχωρημένο στάδιο που ο οποιοσδήποτε πολέμαρχος έκανε μία οργανωμένη προσπάθεια θα κατάφερνε να τη λεηλατήσει. Ο Αττίλας έφτασε μέχρι το Μιλάνο παρά την ήττα του το 451 μ. Χ στα Καταλανικά Πεδία. Μετά το θάνατο του Αττίλα και την εξαφάνιση των Ούννων οι Ρωμαίοι μπορεί να θεώρησαν ξανά ότι είναι άτρωτοι γιατί το υπέρλαμπρο μεγαλείο της Ρώμης δεν μπορεί να ξεπεραστεί και άλλα τέτοια ωραία.

Και όμως, 4 χρόνια μετά οι Βάνδαλοι λεηλάτησαν τη Ρώμη χωρίς να συναντήσουν καμία αξιόλογη μορφή αντίστασης. Μετέφεραν ότι μπορούσε να μεταφερθεί σε ένα μεγαλειώδες πλιάτσικο την ίδια ώρα που ο αυτοκράτορας Πετρόνιος Μάξιμος τρομοκρατήθηκε τόσο από την έλευση των Βανδάλων που διέταξε τον λαό του να παραδοθεί και έτρεξε να κρυφτεί! Αυτός που ανέλαβε να κάνει τις διαπραγματεύσεις για τη συνθηκολόγηση ήταν ο Πάπας Λέων Α’. Τι θέλω να πω; Σε συνθήκες γενικευμένης παρακμής, διχόνοιας και αμφιβολίας δεν χρειάζεται να γίνει κάτι τρομερό για να πεθάνει η δυτική κουλτούρα. Αρκεί μία κρίση για να καταρρεύσει..


No comments:

Post a Comment