Παρασκευή 1/7/2022: Μετά από 128 συνεχόμενες μέρες φονικών συγκρούσεων στην Ουκρανία, έχει σχηματιστεί μία συγκεκριμένη κατάσταση στα πεδία των μαχών που δεν προβλέπεται να αλλάζει σύντομα.
Αν συνεχιστεί η προέλαση των Ρώσων, τότε το μόνο που θα καταφέρουν οι διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός, όταν και αν αυτές ξεκινήσουν, θα είναι να αποτυπώσουν με λέξεις την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο έδαφος. Μέχρι τότε, παρακολουθούμε μπροστά στα μάτια μας να συμβαίνει καθημερινά αυτό που δήλωσε λίγες μέρες πριν η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν: «Οι Ουκρανοί είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την ευρωπαϊκή προοπτική. Θέλουμε να ζήσουν μαζί μας το ευρωπαϊκό όνειρο». Οι Ουκρανοί σκοτώνονται από τους Ρώσους για τις δυτικές φιλοδοξίες, τις υποσχέσεις του Θείου Σαμ περί ένταξης στο ΝΑΤΟ και το ευρωπαϊκό όνειρο.
Τις τελευταίες μέρες, ο ρωσικός στρατός έπληξε το πυραυλικό πυροβολικό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας στην περιοχή της Οδησσού, βομβάρδισε, μετά από μήνες, το Κίεβο και κατέκτησε ολόκληρη την πόλη και τη βιομηχανική ζώνη του Σεβεροντόνετσκ. Στις 19/6/2022, έπληξε με πυραύλους Kalibr την περιφέρεια του Dnepropetrovsk. Επιπλέον, περικύκλωσε την περιοχή Zolotoye-Gorskoye με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ή να αιχμαλωτιστούν εκατοντάδες Ουκρανοί στρατιώτες, μέλη εθνικιστικών ομάδων και ξένοι μαχητές-μισθοφόροι. Αναμφίβολα, η κατάληψη του Σεβεροντόνετσκ σηματοδοτεί μια σημαντική στρατηγική νίκη για τη Μόσχα, η οποία επιδιώκει να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο στα ανατολικά της Ουκρανίας. Το μόνο μεγάλο αστικό κέντρο που απέμεινε στην Ουκρανία στην περιοχή Λουγκάνσκ του Ντονμπάς, είναι η πόλη Λισιτσάνκ, η δίδυμη πόλη του Σεβεροντόνετσκ, στην άλλη πλευρά του ποταμού Ντονέτς. Εκεί, έχουν ήδη εισβάλει οι Ρώσοι και σφυροκοπούν από το χωριό Toshkivka τις μονάδες του ουκρανικού στρατού που απέμειναν να υπερασπίζονται την περιοχή και βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της περικύκλωσης. Αναλυτές που εδρεύουν στις ΗΠΑ λένε ότι η ρωσική πρόοδος είναι μια «σαφή οπισθοδρόμηση» για την Ουκρανία.
Όπως έγραψα και σε προηγούμενο κείμενο, η ουκρανική αντίσταση θυμίζει πλέον περισσότερο αντάρτικο πόλης απέναντι στους Ρώσους κατακτητές παρά οργανωμένη άμυνα. Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους: Λίγες μέρες πριν στην Χερσώνα, μία ομάδα Ουκρανών ανατίναξαν το αυτοκίνητο του διευθυντή του τμήματος πολιτικής για τη νεολαία Ντμίτρι Σαβλουσένκο. Ο Σαβλουσένκο πέθανε επί τόπου. Εκτός αυτού, οι Ουκρανοί δοκίμασαν ανεπιτυχώς να επιτεθούν στο νησί Snake Island ενώ συνεχίζονται οι τακτικοί βομβαρδισμοί στις κατεχόμενες από τους Ρώσους περιοχές. Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά τις επόμενες μέρες, η Ουκρανία θα χάσει ολόκληρη την ανατολική περιοχής του Λουγκάνσκ. Μία περιοχή που συνορεύει με τα δυτικά τμήματα της Ρωσίας και θεωρώ σχεδόν απίθανο να μπορέσει να ξαναπάρει πίσω τις επόμενες δεκαετίες. Η Ουκρανία επιμένει στη ζήτηση σύγχρονων και βαρέων όπλων από τους δυτικούς φίλους της, αλλά φαίνεται πως έχασε το τρένο του ρεαλισμού και όταν φύγουν οι προβολείς της δημοσιότητας θα αντικρίσει μια εξαιρετικά δυσάρεστη πραγματικότητα και μία διαλυμένη χώρα που δεν θα θυμίζει σε τίποτα αυτό που ήταν πριν. Πολλές χώρες δεν θα χαρούν, αλλά θα αναγκαστούν να δεχτούν τη νέα κατάσταση.
Στο μέτωπο της διπλωματίας, αυτό που έκανε εντύπωση ήταν δύο γεγονότα: Η απόφαση της Φινλανδίας και της Σουηδίας να ενταχθούν στη δυτική στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ μετά την απόσυρση των τουρκικών αντιρρήσεων και η κυνική δήλωση του Πούτιν στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης: «Η εποχή ενός μονοπολικού κόσμου τελείωσε. Αυτοί (η Δύση) πιστεύουν ότι όλα θα είναι όπως πριν. Δεν θα είναι». Εκτός από τον Πούτιν, αυξάνονται οι φωνές από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, που καλούν τις ΗΠΑ να αλλάξουν στάση, να σταματήσουν να πυροδοτούν εντάσεις και να εκθέτουν την ουκρανική νεολαία στις μαζικές και καταστροφικές επιθέσεις από τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς της Ρωσίας. Σύμφωνα με τον Ντάγκλας Μακγκρέγκορ, ανώτερο συνεργάτη του The American Conservative, πρώην σύμβουλο του Υπουργού Άμυνας στην κυβέρνηση Τραμπ, παρασημοφορημένου βετεράνου μάχης και συγγραφέα πέντε βιβλίων «Οι ΗΠΑ έριξαν περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια δολάρια σε ένα ουκρανικό κράτος που τώρα καταρρέει… Όταν ο πληθωρισμός κοστίζει στο μέσο αμερικανικό νοικοκυριό επιπλέον 460 δολάρια το μήνα για να αγοράσει τα ίδια αγαθά και υπηρεσίες με πέρυσι, είναι πολύ πιθανό η Ουκρανία να βυθιστεί ήσυχα κάτω από τα κύματα όπως ο Τιτανικός χωρίς να προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στο αμερικανικό εκλογικό σώμα».
Εκτός από την άβυσσο της συνολικής οικονομικής ύφεσης που δημιουργήθηκε από τον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία και προβληματίζει τόσο τους Ευρωπαίους όσο και τους Αμερικάνους πολιτικούς, οι ΗΠΑ βλέπουν να μαζεύονται πολλές και επαναλαμβανόμενες στρατιωτικές αποτυχίες: Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία και τώρα Ουκρανία. Πολλές ήττες μαζεμένες που διαλύουν το γόητρο της αμερικανικής ηγεμονίας. Και όντως αυτό το οποίο διακυβεύεται στην εποχή μας είναι η παγκόσμια ηγεμονία, και όχι οι πολιτιστικές αξίες. Σύμφωνα με τον Αμερικάνο οικονομολόγο Joseph Stiglitz: «Για δύο δεκαετίες μετά την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος, οι ΗΠΑ ήταν σαφώς νούμερο ένα. Φυσικά, η Αμερική δεν θέλει να εκθρονιστεί. Αλλά είναι απλώς αναπόφευκτο ότι η Κίνα θα την ξεπεράσει οικονομικά, ανεξάρτητα από τον επίσημο δείκτη που χρησιμοποιεί κάποιος». Ο ξακουστός καθηγητής απλά βλέπει τα σημάδια στον ορίζοντα που είναι πολλά για να τα αγνοήσεις: Το ρούβλι έφτασε σε ρεκόρ επταετίας έναντι του δολαρίου ενώ η Κίνα αγόρασε μια ποσότητα ρεκόρ ρωσικού αργού πετρελαίου τον περασμένο μήνα, ενισχύοντας τα έσοδα της Ρωσίας από τις πωλήσεις ορυκτών καυσίμων παρά τις δυτικές οικονομικές κυρώσεις.
Και ενώ η Ευρώπη βλέπει τα χειρότερα να έρχονται και σκέφτεται, σιωπηρά προς το παρόν, πως δεν χρειάζεται να ακολουθεί τυφλά το παράδειγμα της Ουάσιγκτον, γίνονται αξιόλογα πραγματάκια στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη. Για παράδειγμα, ναι μεν το ΝΑΤΟ ισχυροποιείται με την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας, αλλά την ίδια ώρα η Αργεντινή, που βρίσκεται στην αυλή των ΗΠΑ, επιδιώκει να ενισχύσει τους οικονομικούς δεσμούς της με τους BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) με την ισχυρή υποστήριξη της Κίνας. Οι χώρες που αποτελούν τους BRICS έχουν την περισσότερη γη, τις περισσότερες πρώτες ύλες, την υψηλότερη παραγωγή και τη μεγαλύτερη καταναλωτική βάση. Εκτός από την Αργεντινή, το περήφανο Ιράν υπέβαλε αίτηση για να γίνει μέλος στους BRICS, «κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα προστιθέμενες αξίες και για τις δύο πλευρές», όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν. Ο πλανήτης ξαναχωρίζεται σε μεγάλα στρατόπεδα με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την ανθρωπότητα…
No comments:
Post a Comment